قرار بود امسال را به آرامش شروع کنیم و درآخرین یادداشتم در سال ١٣٩٩ آرزو کردم که ان شا الله سالی ارام بدون حوادث و بحران داشته باشیم و باشد که من هم کمتر بنویسم!
شاید عده ای از شلیک توپ به رسم قدیم خوشحال شده باشند، بنده هم می شدم اگر در کنار سمبل و نماد فیزیکی کشور نبود!
ببینید | لحظه شلیک توپ و تحویل سال نو در میدان آزادی تهران
چرا دیگر هیچ کس حتی چند دقیقه قبل از عملیاتی کردن یک کار به عواقب آن توجه نمی کند، آیا این به این معنی نیست که دم غنیمت است و بعد هر چه اتفاق افتاد افتاد بما چه ! احتمالا ما که نیستیم بقیه هم به ما مربوط نیست! کدام مجنونی در کنار برج آزادی اجازه شلیک توپ آن هم چند عدد را می دهد؟! آیا می دانید چه خسارتی به این برج و ملحقات آن وارد شده است! ندیده و ارزیابی نکرده عرض می کنم بسیار زیاد.
چرا در پروسه تصمیم گیری یک نفر به این مطلب اعتراض نکرد و نگفت که تمام سازه بتنی ترک هایش بیشتر، قطر و عمقشان بزرگتر، جدایی مویی بدون شک نماها و اقلام غیرسازه ای از سازه اصلی و صدمه به تاسیسات و اتصالات آنها و صدها مشکل دیگر برای بنا ایجاد خواهد شد.
ممکن است در حال حاضر به چشم دیده نشود ولیکن خسارتش صددرصد و عمده خواهد بود. آیا نمی شد این کار را در فضایی باز در دشتی سبز و پهناوربه پهنای کشورعزیزمان به دور از هرساختمان و تاسیساتی که نماد قدرت بالاتری را هم عرضه می کرد، شلیک کرد؟ چرا کنار برج آزادی؟
بصورت نمادین و سمبلیک هم بهتر بود برج آزادی با توپ و تفنگ آمیخته نشود. فقط چند دقیقه فکر لازم بود، افسوس!
* استاد نمونه کشوردر مهندسی سازه، زلزله و مدیریت بحران و بنیانگذار مقاوم سازی و مدیریت بحران کشور
