افراد مُرده و اسکلت ها، اغلب آخرین چیزی است که ما انتظار داریم در جاذبه های گردشگری ببینیم. البته برخی از مکان ها هستند که به دلیل وجود بقایای انسانی توسط گردشگران بازدید می شوند و اسکلت ها و بقایای انسان ها هم کاملا در معرض دید آن ها قرار می گیرند.

جاذبه های گردشگری به دلایل دیگری اعم از زیبایی و بکر بودن طبیعتشان گزینه محبوب گردشگران هستند و کمتر کسی انتظار دیدن جسد یا اسکلت را در آن ها دارد. برخی از مقاصد گردشگری وجود دارند که افراد مرده یا اسکلت در اطراف آن ها قرار گرفته است که احتمالا در مورد آن ها نمی دانید. در اینجا با چند جاذبه گردشگری که پر از بقایای انسانی هستند، آشنا می شوید.

کوه اورست

کوه اورست مملو از اجساد است. به اندازه ای در ضلع شمالی این قله جسد دیده می شود که به طور غیر رسمی آن را به Rainbow Ridge یا «ستیغ رنگین کمانی» می شناسند. رنگین بودن این ناحیه به دلیل لباس و وسایل متعلق به گردشگران متعدد و راهنما هایی است که در آنجا از بین رفته اند. تعداد کل اجساد در اورست مشخص نیست، اما این رقم از سال ۲۰۱۵ بیش از ۲۰۰ نفر اعلام شده است.

یکی از مشهورترین بقایای اجساد اورست «چکمه سبز» است که گفته می شود به تسوانگ پالجور تعلق دارد. بدن او از زمان کشته شدن در کولاک در سال ۱۹۹۶ در اورست باقی مانده است. جسد پالجور به این دلیل که کفش های سبز داشته به «چکمه سبز» معروف شده است. غاری که جسد پالجور در آن قرار دارد نیز به نام غار چکمه سبز شناخته می شود.

اجساد در این مکان اغلب به دلیل هزینه و خطرات موجود در اورست رها می شوند. برای بازیابی جسد از اورست، بین شش تا هشت راهنما مورد نیاز است. از طرفی به دلیل یخ زدگی وزن اجساد دو برابر از حالت معمول می شود. گفته شده خارج سازی این اجساد هزاران دلار هزینه دارد.

رودخانه زرد

رودخانه زرد چین همیشه مملو از بقایای افرادی است که دست به خودکشی زده اند و یا هنگام شنا غرق شدند. دولت این کشور علاقه ای به بازیابی اجساد ندارد و باعث می شود افرادی مانند وی شین پنگ جسد ها را در ازای پول خارج کنند. شین پنگ، یک پل پیاده رو ایجاد کرده است اجسادی که در رودخانه رها می شوند نمی توانند از آنجا عبور کنند. او با قایق خود به سمت پل عابر پیاده پارو می زند و هر جسدی را که پیدا کند بیرون می کشد.

او اجساد را در مکانی نگه می دارد و سپس با توصیف آن ها در روزنامه سعی در پیدا کردن خانواده و نزدیکان این اجساد می کند. هر خانواده باید ۵۰۰ دلار برای این کار پرداخت کند. در سال ۲۰۱۰ شین پنگ گفت که طی هفت سال ۵۰۰ جسد پیدا کرده است.

دخمه مردگان پاریس

در قرن هجدهم، شورای شهر پاریس متوجه شد که فضای قبرستان در حال اتمام است؛ بنابراین آن ها توافق کردند که معادن پاریس را به یک دخمه تبدیل کنند و آن را با بقایای بیش از شش میلیون نفر که در گورستان های پراکنده در شهر دفن شده اند، پُر کنند. در ابتدا کسی که جمجمه ها و استخوان ها را به داخل دخمه منتقل می کرد آن ها را رها می کرد، اما پس از مدتی کارگران شروع به مرتب سازی جمجمه و استخوان ها کردند.

بسیاری از بازدیدکنندگان هرگز نمی توانند میلیون ها استخوان و جمجمه که در امتداد این تونل ۲ کیلومتری قرار گرفته اند را ببینند. این تونل به یک راه پله و دخمه اصلی می رسد. در انتهای دخمه راه پله دیگری قرار دارد که به قسمت های فوقانی این مکان منتهی می شود.

موزه لندن

حدود ۲۰ هزار اسکلت در یک مخزن زیرزمینی در موزه لندن نگهداری می شود. این مخزن با دیوار های بتنی ساخته شده و از دید گردشگران پنهان مانده است. این مکان، مرکز زیست باستان شناسی انسان نامیده می شود که بزرگترین مجموعه منفرد بقایای طبقه ای انسان در آن قرار دارد. اسکلت ها به افرادی تعلق دارد که از زمان رومی ها تا قرن ۱۹ بر انگلیس حکومت می کردند.

آن ها در جعبه های مقوایی با برچسب «اسکلت انسان» یا «اسکلت نوزاد انسان» ذخیره می شوند. این موزه اجساد را برای مطالعه تاریخ لندن نگهداری می کند. به عنوان مثال، مورخان پس از تجزیه و تحلیل اسکلت ها دریافتند که مردم قرون وسطی، دندان های بهتری نسبت به مردم در عصر کاوش داشتند.

دریاچه روپکاند

دریاچه روپکاند در اوتاراکند هند به دلیل اسکلت هایش معروف است. این دریاچه پوشیده از یخ است، اما وقتی یخ ذوب می شود با یک نگاه بیش از ۲۰۰ اسکلت انسان که در لبه آن پراکنده هستند، می توان دید. این اسکلت ها برای اولین بار در طول جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۲ کشف شد. در ابتدا انگلیسی ها مظنون بودند که آن ها بقایای سربازان ژاپنی هستند که قصد داشتند دزدکی به هند وارد شوند.

آن ها بعداً فهمیدند که اسکلت ها خیلی قدیمی هستند. مورخان در سال ۲۰۰۴ مجددا از این دریاچه بازدید کردند و تأیید کردند که استخوان ها متعلق به افرادی هستند که در حدود سال ۸۵۰ میلادی به دلیل طوفان تگرگ کشته شده اند. آن ها پس از اینکه به طور مداوم با تگرگ هایی به اندازه توپ کریکت مورد اصابت قرار گرفتند، جان خود را از دست دادند.

دیوار بزرگ چین

دیوار بزرگ چین، در مجموع حدود ۲۱ هزار کیلومتر طول دارد و احتمالا محبوب ترین سازه ساخته شده در چین باستان است. این بنا توسط چندین امپراطور ساخته شده و ساخت آن با دستور شی هوانگ حدود ۲۲۱ قبل از میلاد آغاز شده است. در زمانی که امپراتور چین شی هوانگ دستور ساخت دیوار را داد، محکومین و سربازان بیشترین نیروی کار آن را تشکیل دادند. تخمین زده می شود که در آن زمان ۴۰۰ هزار کارگر در حین ساخت و ساز دیوار چین جان خود را از دست داده اند. اعتقاد بر این است که بیشتر کشته شدگان در داخل دیوار دفن شده اند.