سبزی عید دارای تاریخچه باستانی می باشد که نماد تولد و زایش است همچنین روش های مختلفی برای کاشت این سبزه وجود دارد.
حقایق جالب در مورد سبزه ی عید و نحوه کاشت بذر های گوناگون برای عید نوروز
وقتی که بوی بهار در دشت و دمن می پیچد و زمستان کم کم رخت سفیدش را از دشت بر می کند طبیعت آمدن بهار دل انگیز را مژده می دهد. بنا بر اسم قدیمی که از ایران باستان برجای مانده ما ایرانیان در اواخر سال با هیجان فراوان به پیشواز بهار می رویم و با سبز کردن سبزه ی عید تولد دوباره ی طبیعت را جشن می گیریم سبزه یکی از هفت سین سفره هفت سین عید می باشد که ما ایرانیان وقتی که به اواخر پایان سال نزدیک می شویم شروع به کاشتن آن می کنیم.
سبزه یکی از زیباترین سین ها می باشد که نماد تولد و زایش دوباره است و مژده ی نو شدن دوباره جهان را می دهد. در زمان های قدیم مادر ها و بزرگترهای منزل یکی دو هفته مانده به عید به کاشت سبزه اقدام می کردند و در ظرف های مختلف و در اندازه های کوچک و بزرگ اقدام به آماده سازی سبزه می نمودند اما این روز ها به علت مشکلات زیاد دیگر بیشتر مردم خودشان سبزه نمی کارند بلکه به صورت حاضری از بیرون تهیه می کنند.
اگر فرد تنبلی در مورد سبز کردن سبزه باشید به راحتی می توانید چند روز مانده ه به عید از مغازه ها یا دست فروش ها آن را تهیه کنید اما اگر فرد با ذوق و با سلیقه ای باشید خودتان می توانید به سبز کردن آن پرداخته و در نهایت از کارخود لذت ببرید.اگر می خواهید امسال یک سبزه ی زیبا در سفره هفت سینتان داشته باشید و متفاوت از سالهای دیگر ، پس سایت آویشن شما را به همراهی در چگونگی کاشت انواع بذر ،مدت زمان خیس کردن بذر، انواع تخم و دانه ها و زمان مناسب برای رشد و نمو و چگونگی نگهداری تا ١٣ بدر دعوت می کند.
تاریخ مختصری از سبزه سفره هفت سین
از ایام گذشته تا کنون در روزهای پایانی سال کاشت و سبز کردن سبزه برای عید رایج بوده و در واقع کاشت سبزه نمادی از زایش و تولد دوباره زندگی است و چون ماه اسفند که آخرین ماه فصل زیبای زمستان است زمان کاشت دانه و غلات می باشد به همین جهت سبز کردن سبزه نیز در اواخر این ماه انجام می گیرد.
سفره ی هفت سین از زیبایی و شکوه خاصی برخوردار است و سبزه نیز ابهت ویژه ای به آن می بخشد چرا که سبزه به دلیل رنگ زیبای سبز قلبها را شاد کرده و نبض زندگی را در طبیعت به جریان می اندازد.در زمان های خیلی دور مرسوم بوده که بیست و پنج روز مانده به عید در قصر شاهان ،دوازده ستون از آجرهای خام درست می کردند و بر هر یک از این ستون ها یک نوع غله می کاشتند و بر این باور بودند که اگر سبزه ها به خوبی برویند آن سال برایشان ، سالی پر از نعمت و برکت خواهد بود.
دانه های گندم ، لوبیا ، برنج ، عدس،ارزن ، باقلا ،کنجد و نخود جزو غلاتی بودند که بر روی این خشتها کاشته می شدند و روز ششم عید این غلات را می چیدند و به علامت برکت و آبستنی در تالارهای قصر پراکنده می کردند و اغلب سه قاب از سبزه به علامت اندیشه نیک ، گفتار نیک و کردارنیک بر سفره قرار می دادند و همچنین سه غله ی مهم که جز قوت و غذای اصلی مردم بود یعنی ارزن و جو و گندم نیز سبز می شدند تا آن سال برایشان سالی پر خیر و پر برکت باشد.
سبزه از زمانهای دور تا کنون توانسته جایگاهش را در سفره های هفت سین همچنان با قدرت تمام حفظ کند چرا که جزو ضروریات سفره هفت سین است .در شهر یزد از پانزده اسفند به بعد مردم شروع به کاشت سبزه در بشقابها و کاسه های زیبا ی سفالی با طرح و رنگهای زیبا می کنند زرتشتیان معتقدند که سبز شدن سبزه سمبل نو شدن دوباره حیات و فصل رشد و نمو دانه ها به عنوان برکت محسوب می شود.
زرتشتیان یزد در گذشته بر روی کوزه های سفالی " تره تیزک" که در زبان خود به آن "ششه" می گویند سبز می کردند.اما امروزه اغلب گندم و عدس کشت می شود ولی ماش و تره تیزک نیز سبز می کنند. به این صورت که در ابتدا تره تیزک را از شب قبل خیس می کنند و بعد در درون کیسه هایی که از پارچه های نازک تهیه شده می ریزند و در جای گرم می گذارند تا دانه ها جوانه بزنند جوانه زدن دانه در زبان زردتشتیان "روز آمدن " نام دارد بعد این دانه های روز آمده را در بشقابهای پهن بدون لبه که اغلب سه تا هستند و فقط برای کاشتن سبزه ، می ریزند و بعد روی این جوانه ها را لایه ای از ماسه نرم می پاشند و کم کم آب می دهند تا به تدریج رشد کرده و سبز شود.
در بعضی از شهر های آذربایجان ، روز سوم و چهارم به خیساندن و کاشتن دانه های عدس و گندم برای سفره های هفت سین عید می پردازند.این سبزه های زیبا از اول عید تا سیزدهم فروردین در سفره های عید نگه داری می شود و وقتی که مردم در روز طبیعت بر ای سیزده بدر به بیرون از شهر می روند سبزه خود را در هر کجا که آب روان و جاری ببینند به آن می سپارند.