فلور نظری با انتشار این ویس از زهره فکور صبور نوشت:
وقتی غمگین هستید
دنیا شما را به مسخره میگیرد
وقتی خوشحالید، دنیا به شما لبخند میزند
اما وقتی دیگران را خوشحال میکنید،
دنیا به شما تعظیم میکند ...
چارلی چاپلین
این کپشن یکی از پستهات بود عزیزم

من اصلا نمی دونم تو چه شرایطی بودی که دلم رفت پیشت و اومدم کنارت ، انقققققدر قدر شناس بودی که یک هفته ازم تشکر می کردی و اظهار لطف ، و من هر دفعه بیشتر شرمنده می شدم چون وظیفه ام بود وظیفه خودم می دونستم اون چند نفری که ندونسته و ناآگاهانه میان زیر پستهای ما در اینستاگرام، و میگن فقط موقع مرگ یاد همیم رو هیچوقت نمی بخشم چون در مورد من و خیلیها اصلا اینطور نیست ما همیشه باهمیم حتی اگر فیزیکی نباشه از دور با همیم
من آدم فضولی نیستم اما اگر خود همکارو رفیقم از مشکلاتش برام بگه اونوقت احساس مسئولیت در قبالش رهام نمی کنه
نمیگم رفیق بی نقصی هستم
اما بی آزارم و بی توقع جبران ،
محبتی که تو دلم هست رو نثار رفیقم می کنم اندازه ی خودم
هنوز تو شوکم
کاش می دونستم بیشتر
کاش می شد جلوی این درد رو گرفت
رفیقم لطفا همچنان دعام کن که محتاج دعای عزیزانی چون تو هستم
پروازت به سمت معبود سبکبال
و امیدوارم خداوند به تو آرامش عطا کند
و مادرت
از ته دلم براشون صبر آرزو می کنم
که سخته و پر از درد جای خالیت🖤🖤🖤

🖤🖤😭😭😭😭😭
خدا به همه ی ما دوستان و همکارانت و همه مردمی که دوست داشتند صبر بده
این وویس و صدای پر بغضت و ایمانت و مهر و محبتی که بهم دادی رو نمی تونم فراموش کنم
زیارتت قبول عزیزم
خداوند بهت آرامش بده