انگارنه‌انگار به‌عنوان نماینده مردم به مجلس رفته‌اند و با آسودگی، در مسیری خلاف اراده موکلانشان، حرکت می‌کنند و حتی برای ظاهرسازی هم که شده، حرمت نظر مردم و خواست رأی‌دهندگانش را حفظ نمی‌کنند.
طراحان طرح صیانت همچنان مجدانه و بی وقفه در تلاش‌اند تا به خواسته خود که چیزی جز کنترل فضای مجازی نیست، برسند. این تلاش در شرایطی است که فضای مجازی، علاوه بر بستری پرکاربرد برای اطلاع‌رسانی و تبادل خبرها و دیدگاه‌ها، هم‌زمان به امکانی برای کسب‌وکار میلیون‌ها نفر تبدیل‌شده و مددکار مردم برای کاهش تنگناهای بی‌سابقه معیشتی و مقابله با گسترش بیکاری است.
همین حساسیت فراگیر موجب شده تا مردم حتی در میان انبوه خبرهای ریز و درشتی که بر پیشانی رسانه‌ها نقش می‌بندند با دقت، پیگیر روند تحولات طرح صیانت باشند و با نگرانی، فرجام این طرح را تعقیب کنند.
فیض‌الله عرب‌سرخی، ضمن متهم کردن حامیان طرح صیانت به «خودرایی» و نادیده گرفتن خواست اکثریت مردم، تأکید می‌کند: «یک نماینده مجلس در عالم واقع سرمایه‌ای جز مردم ندارد. بنابراین نمی‌تواند و نباید برخلاف نظر مردم حرکتی داشته باشد.»
گفت‌وگوی خبرآنلاین با این فعال سیاسی اصلاح‌طلب را بخوانید:
طرح صیانت از فضای مجازی چه پیامدهایی دارد و آیا طراحان این طرح به هزینه‌های آن واقف نیستند؟
طرح صیانت ناظر به اهداف سیاسی جناحی است. یعنی کسانی که از آزادی فضای اجتماعی دل‌خوشی ندارند، می‌کوشند با تصویب یک قانون، آن‌هم از مسیری ویژه، فضا را محدود کرده و ببندند و امکان کنترل بیشتر فضای مجازی را فراهم کنند. آنها، اساساً، دغدغه آنها صیانت از حقوق مردم به‌ویژه در حوزه آزادی‌های اجتماعی و فردی نیست و به همین نسبت هم به اهمیت کسب‌وکارهای مجازی در تأمین معاش مردم گرفتار در گرداب تورم توجهی ندارند.
آنان، بدون توجه به پیامدهای هزینه‌ساز طرح صیانت فقط در تلاش هستند با هر روش و ابزاری، این قانون را به تصویب برسانند و با خودرایی و سماجت، مواضع و نگاه خود را اصلاح نمی‌کنند. یکی از نمایندگان مجلس طراح و حامی صیانت تأکید کرده که «اگر همه مردم هم ناراضی باشند ما این قانون را اجرایی خواهیم کرد»، درواقع، این موضع، چکیده نگاه فردی و جمعی آنان به موضوع است.
اکنون، این سؤال مهم، در ذهن مردم شکل‌گرفته که کسانی که طبق قاعده معمول همه جهان و تأکید قوانین ایران باید مطالبات مردم و موکلانشان را نمایندگی کنند، چگونه به خود اجازه می‌دهند با اعلام چنین مواضعی یا پیروی از چنین تفکراتی به افکارعمومی توهین کنند؟
انگارنه‌انگار به‌عنوان نماینده مردم به مجلس رفته‌اند و با آسودگی، در مسیری خلاف اراده موکلانشان، حرکت می‌کنند و حتی برای ظاهرسازی هم که شده، حرمت نظر مردم و خواست رأی‌دهندگانش را حفظ نمی‌کنند.
متأسفانه، مجموعه مکانیزم‌های انتخاباتی به‌گونه‌ای است که نمایندگان برای حضور در مجلس، کمتر در فضای رقابتی حاضر می‌شوند و اهمیت مجلس وظایف نمایندگی را نمی‌دانند یا الزامات این‌ها را به‌سادگی زیر پا می‌گذارند.
اگر مردم احساس کنند، به عقایدشان احترام گذشته نمی‌شود، چه نوع واکنشی نشان می‌دهند و این حالت چه ضررهایی دارد؟
یکی از افتخارات مورد تأکید نظام سیاسی ما این است که پشتوانه مردمی دارد و با حمایت مردم سرپا است. در چنین وضعیتی، طبیعتاً، از دست دادن اعتماد مردم، مترادف از دست رفتن سرمایه و پایگاه اصلی نظام خواهی شد. اگر به مردم به هر دلیلی دلسرد و ناامید شوند در رخدادهای مهمی مانند انتخابات و... از حمایت موردنیاز حاکمیت امتناع خواهند کرد و در بزنگاه‌های سرنوشت‌ساز، برخورداری نظام از موهبت حمایت مردم دشوار خواهد شد.
از این زاویه، طراحان و حامیان صیانت، در کشاکش چالش‌های گوناگون خارجی و داخلی کشور، امید مردم را نشانه گرفته‌اند و خواسته و ناخواسته، شکاف ملت و حاکمیت را دامن می‌زنند.
چرا نمایندگان حامی صیانت، خود را بی‌نیاز از مراعات اراده مردم می‌بینند؟ وقتی کسانی در جایگاه تصمیم‌گیری و قانون‌گذاری قرار می‌گیرند که رأی اکثریت مردم را ندارند و در انتخاباتی با نرخ مشارکت کمتر از ۵۰ درصد و آرای ناچیز از حوزه‌های انتخابیه، روانه بهارستان شده‌اند، طبیعی است که منافع فردی، گروهی و جناحی را بر منافع ملی و مصلحت اکثریت مردم ترجیح دهند. در شرایط بغرنج کنونی اقتصاد چگونه می‌توان امید را نزد مردم زنده نگهداشت؟ الزامات عملی امیدبخشی به مردم چیست؟ اولویت باید تعدیل و اصلاح سیاست‌ها با هدف کاهش فشارهای معیشتی بر مردم باشد تا با تغییر رویکردها، کشور در مسیر خروج از بحران قرار بگیرد. براین اساس، تحریم‌های جهانی که به مانعی برای رشد اقتصادی ایران تبدیل‌شده باید در چارچوب منافع ملی و مذاکرات سازنده، حل‌وفصل شوند. علاوه براین، با برخی تصمیم‌های داخلی مانند همین طرح صیانت، اعتماد و امید مردم را نشانه گرفته‌اند و برای کشور و نظام بسیار هزینه زا هستند، باید کنار گذاشته شوند. این‌گونه اقدامات که حتی بیان و پیگیری آنها، نتیجه‌ای جز تشویش اذهان عمومی در این شرایط پرفشار ندارد، مکمل خواسته و ناخواسته تحریم‌های خارجی است که برپایه ایجاد و تعمیق شکاف میان مردم و حاکمیت استوارشده است. راهکارهای مؤثر برای برون‌رفت از چالش‌های موجود چیست؟ کشور ما امروز به علت تحمیل تحریم‌های سنگین در حوزه‌های بانکی، صادرات به‌ویژه فروش نفت،، جذب سرمایه خارجی، حمل‌ونقل و... با محدودیت‌های طاقت‌فرسایی مواجه است و در حوزه‌های مختلف داخلی هم شاهد چالش‌های جدی هستیم. اگر می‌خواهیم از این بزنگاه دشوار تاریخی و موانع خطرناک موجود به‌سلامت عبور کنیم، لازم است، سیاست‌گذاری‌ها و تصمیم‌گیری‌های ما باید حول محور منافع ملی و تقویت پشتوانه مردمی باشد تا مردم به این جمع‌بندی واقع‌بینانه برسند که اقدامات ما، کارشناسی و گره‌گشاست و زمینه‌ساز تقویت آرامش جامعه و مردم خواهد بود.
