در ادامه می خواهیم ببینیم اگر در سیارات دیگر زندگی می کردیم خانه مان چه شکلی بود.

عطارد

با توجه به نوسانات دمایی شدید، بارش های شهابی، زلزله ها و شدت ۷ برابری نور خورشید آن در مقایسه با کره زمین، عطارد سیاره ای نیست که هرگز دلتان بخواهد در آن خانه ای برپا کنید. برای مقابله با این مشکلات، باید یک سنگر زیرزمینی برای خود دست و پا کنید. علاوه بر این خوب است که محل زندگی تان در نزدیکی کلاهک یخی عطارد باشد تا به آب دسترسی داشته باشید. پنل های خورشیدی را فراموش نکنید. از تعداد زیادی از آن ها می توانید استفاده کنید.

البته جنبه های مثبتی هم دارد؛ اگر بخواهید گهگاه از آنجا با خانه تان در زمین تماس بگیرید، ارتباط باکیفیتی برقرار می شود. تنها ۵ دقیقه طول می کشد تا سیگنال ها از عطارد به زمین برسند و برعکس.

زهره

سطح دومین سیاره از جهت نزدیکی به خورشید، به طرز سوزانی داغ است، امری که این سیاره را به یکی از غیر قابل سکونت ترین نقاط منظومه شمسی بدل کرده است. در ارتفاع ۵۰ کیلومتری از سطح زهره، شرایط بسیار شبیه به کره زمین است: نیروی جاذبه و فشار جو تقریباً یکی است.

بنابراین برای اینکه تماسی با سطح زهره نداشته باشید، احتمالاً باید درون یک کشتی هوایی سبک تر از هوا، معلق بر فراز این سیاره زندگی کنید. بیرون کشتی باید توسط پنل های خورشیدی محافظت شود، امری که منبع تأمین انرژی تان را مضاعف می سازد. و اگر از قضا همسایه هایی هم داشته باشید، باید زیر کشتی های هوایی تان یک اتاقک نصب باشد تا بتوانید بدون درگیر شدن با جاذبه صفر با یکدیگر دیدار کنید.

پلوتون

درست است که پلوتون در دسته ی سیارات قرار نمی گیرد، اما قرار هم نیست فراموشش کنیم. پلوتون به طرز منجمد کننده ای سرد و پوشیده از یخ است، به همین دلیل خوب است که برای برپایی خانه در آن از بناهایی با شرایط مشابه بر روی زمین مثل کلبه های یخی اسکیموها الهام بگیریم. خانه هایی که از یک پوسته ی یخی قائم ساخته می شوند می توانند داخل خانه و ساکنان آن را از تشعشعات حفظ کنند.

در داخل خانه به منابع نوری قدرتمند زیادی نیاز دارید چون در بهترین حالت، خورشید از پلوتون به همان شکلی دیده می شود که ماه از زمین. چراغ های مهتابی حاوی جیوه، مثل آن هایی که در ساختمان های معمولی وجود دارد، بهترین انتخاب هستند. به یک سیستم گرمایشی هوشمند هم نیاز دارید که یخ ها را آب نکند.

مشتری

مشتری یک غول گازی است به همین خاطر زندگی در آن دشوار اما شاید ممکن باشد. خانه ی شما باید درون یک حباب دو تکه قرار گیرد. تکه ی زیرین باید به گونه ای باشد که حباب را روی ابرهای متراکم مشتری شناور نگه دارد. تکه ی فوقانی هم یک گنبد محافظ خواهد بود. اکسیژن مورد نیاز شما درون حباب محفوظ می ماند. خود ساختمان خانه به یک بستر متصل می شود چون به خاطر جاذبه و فشار، کندتر و سنگین تر می شوید. خبری از تجملاتی مثل پلکان نخواهد بود.

اما اگر از یک زاویه ی متفاوت نگاه کنیم، مشتری چندین ماه دارد و دید خوبی به شفق های قطبی در شمال. پس دست کم منظره ی دلپذیری از پنجره ی خانه تان دارید.

زحل

همچون دیگر سیارات غول پیکر گازی، زندگی در آن از جهت فنی ممکن نیست، چون هیچ سطح جامدی در آن وجود ندارد. بنابراین خانه ی شما باید درون یک ساختار حباب مانند قرار گیرد تا بتواند در جو زحل شناور بماند. علاوه بر این، به طور قطع به یک طاق محافظ نیاز است که از بالا بر روی خانه قرار گیرد، چون احتمال بارش الماس از آسمان زحل وجود دارد.

اورانوس و نپتون

این دو سیاره بیشتر از آب درست شده اند و هیچ سطح جامدی ندارند. به همین دلیل برای زندگی در آنجا به یک کشتی نیاز دارید، چیزی شبیه به زیردریایی. نیروی جاذبه در این سیارات قوی تر از کره زمین است و فشار بیشتری هم وجود دارد، اما اقیانوس های کره زمین هم همین گونه هستند.

برای حفظ گرما، دیوارهای زیردریایی باید با هواژل عایق بندی شوند و همه ی اتاق ها باید از نور و گرمای زیادی برخوردار باشند و همینطور مجهز به نمایشگرهایی که نور طبیعی و منظره ی بیرون پنجره را شبیه سازی کنند.

مریخ

در مورد مریخ خیلی نیاز به تخیل و تصور نیست، چون متخصصان حوزه معماری از همین حالا طرح نمونه ی اولیه ی خانه های احتمالی مریخ را ترسیم کرده اند. یکی از تحسین برانگیزترین آن ها یک خانه ی صدف مانند است که به طور خاص برای تحمل توفان های گرد و خاک مریخ و حفظ نور روز طراحی شده است. این خانه یک باغ هم در داخل خود دارد که می توانید در آن گیاه و موادغذایی پرورش دهید.