برنامه «جوکر» با تهیه کنندگی احسان علیخانی و اجرای سیامک انصاری از اواسط سال گذشته راهی شبکه نمایش خانگی شد. در تیتراژ این برنامه عنوان می شود که این برنامه از روی یک برنامه ژاپنی بازتولید شده است. بازیگران این برنامه که اغلب جزو سلبریتی ها هستند، سعی دارند با هر شیوه دیگران را بخندانند و اگر کسی به دیگران نخندند در پایان برنده خواهد شد. اما در عین حال به دلیل اینکه جوکر خندیدن برای خندیدن را دنبال می کند، منتقدان و معارضانی هم دارد. یکی از منتقدان این برنامه «خشایار راد» است که سابقه بازی در تلویزیون و سریال های مختلف را دارد.

خشایار راد، بازیگر تئاتر و تلویزیون می گوید: «جوکر صرفاً برای جوان هایی جذاب است که می خواهند به هر دلیلی بخندند و انتخابی هم جز دیدن این برنامه ندارند.» او می افزاید: «اینکه فلان بازیگری که ۵۰ سال است شخصیتی به دست آورده، در این برنامه با دامن جلو مردم ظاهر شود یا یکی مانند علی مشهدی چنین اداهایی درآورد، از قضا ضعف این برنامه است. اما در عین حال این برنامه مانند خط تولیدی است که فقط به فروشش فکر می کند، خواه جنسی که به مشتری می دهد به درد بخورد یا نه. جوکر مانند پیراهنی است که به تن خریدار زار می زند!»

برنامه جوکر را دنبال می کنید؟ این برنامه را از روی پلتفرم های نمایش خانگی دیده اید؟

بله. وقتی سرکار نباشم و در زمانی که در خانه هستم این برنامه را می بینم .

برنامه جوکر را چقدر موفق می دانید؟

استنباطم این است که قشر جوان این برنامه را دوست دارد. اما میانسالان و کهنسالان حرکات بازیگران در جوکر را برنمی تابد و برایش جالب نیست که به فرض فلان بازیگر چنان اداهایی درآورد.

چرا میانسالان و کهنسالان برنمی تابند و جوان ها بیشتر این برنامه را دوست دارند؟

چون جوانان امروزی به اصطلاح فقط جنبه فان و سرگرم کننده برنامه برایش اهمیت دارد و بس. کاری ندارد که فلان شخصیت بازیگر کیست و چه سابقه ای دارد. به طور مثال وقتی بازیگری که در ژانر غیر طنز بازی می کند، با ورود به این برنامه حرکات عجیب و غریب می کند،جوانان خوششان می آید.

وقتی شخصیتی که ۵۰ یا ۶۰ سال سن دارد در این برنامه به فرض دامن می پوشد یا کسی مانند علی مشهدی لباس پیرزن ها را پوشیده و ادا و اصول درمی آورد، احتمالاً برای جوان ها خنده دار است اما در هر حال از نظر من وقتی بازیگری که برای خودش ابهتی دارد و می آید در این برنامه یکباره دامن می پوشد، به هیچ وجه نقطه قوت نیست.

در مجموع به نظرتان این برنامه موفق بوده یا نه؟

بستگی دارد از چه جنبه ای نگاه کنی، مثلا وقتی هر کسی مرا در خیابان می بیند، می پرسد چرا در جوکر بازی نمی کنی، این نشان دهنده آن است که جوکر هم مخاطب خودش را دارد و اتفاق تعدادش زیاد هم هست. این یک سویه موضوع است اما از سوی دیگر هر برنامه ای منتقدان و طرفداران خاص خودش را دارد. نمی توان گفت که به شکل کلی، همه موافق اند یا مخالف. باید بررسی کرد که دست اندرکارانی که آن را تهیه و ارائه می کنند، منظورشان چیست؟ هدفشان جذب جوانان است یا صرفاً می خواهند برنامه ای فان تولید کنند تا با برنامه ها دیگر متفاوت باشد؟

من البته با کار شخصیت ها و بازیگران و المان ها در جوکر مشکل دارم اینکه به هر قیمتی و با استفاده از هر ادا و اصولی بخواهی مخاطب را بخندانی ،خوب نیست. این برنامه مانند آن است که یک نفر لباسی تولید می کند که هزار و یک نقش رویش است و توی ذوق می زند اما چون خریدار دارد، تولید کننده آن را تولید می کند. او دیگر کاری به این موضوع ندارد که این تی شرت به تن من زار می زند یا نه! اصلاً به درد عده ای می خورد یا نه؟ تهیه کننده جوکر هم وقتی می بیند به هر قیمتی برنامه اش فروش می رود به سمت تولید می رود و ادامه می دهد.

اما در هر حال چون برنامه خاصی است مخاطب خودش را دارد و گل هم کرده. ببینید برنامه دورهمی یا برنامه عصر جدید هر مدلی اش را که اجرا کنید باز نتیجه همان می شود اما این برنامهT نوع جدیدی است، مانند اوایل کار «مافیا»؛ همه آن را نگاه می کردند و لذتش را هم می بردند .

در نهایت باید گفت همین که جوکر مخاطب خاص خودش را دارد از نظر جذب مخاطب موفق بوده است.

چرا جوان مثلا ۲۰ ساله می خواهد به هر دلیلی و حتا بی دلیل بخندد؟

برای اینکه جایگزینی برای این ساعتی که با جوکر می گذراند ندارد. یعنی در یک کلام جوان ما حق انتخاب ندارد. نمی تواند بین ۱۰ نوع فیلم و سریال یکی را انتخاب کند. در مجموع می بیند فقط یک برنامه تولید شده و همان هم عرضه می شود. اگر ۱۰ نوع برنامه نظیر جوکر وجود داشت، آن موقع، می شد این برنامه را با برنامه های متفاوت و دارای انرژی دیگری مقایسه کرد. موفقیت جوکر در آن است که جوان حق انتخاب ندارد، به همین یک برنامه بسنده می کند، تخمه اش را می شکند و به گمان خودش لذتش را می برد.

اگر نظر دیگری درباره جوکر دارید ممنون می شوم بیان کنید.

این را خودمانی بگویم که بسیاری از بازیگران هم صد در صد از شرکت در این برنامه راضی نیستند اما چون موضوع اقتصادی در میان است و نوعی دیده شدن مجدد است، این برنامه را قبول می کنند. من هم با خودم فکر کردم اگر بروم ممکن است مردم بگویند فلانی که در فیلم های کمدی برای خودش سطحی دارد و با عمری بازی، شخصیتی برای خودش ایجاد کرد چرا برای اینکه دیگران را بخنداند چنان حرکاتی می کند . اما شاید اگر بگویند فلان مبلغ به شما دستمزد می دهیم، من هم مانند بسیاری از بازیگران دیگر این برنامه، با سر بروم! بنابراین وقتی موضوع اقتصادی پیش کشیده می شود، بازیگرانی هم که تمایلی ندارند به ناچار بازی در جوکر را قبول کنند.