براساس ماده (۸۶) قانون تأمین اجتماعی، نخستین شرط برخورداری کارگران مشمول قانون تأمین اجتماعی از کمک عائله مندی، دارا بودن حداقل سابقه پرداخت حق بیمه ۷۲۰ روز کار است. همچنین به موجب بند (۲) ماده مذکور، شرط سنی فرزند برای پرداخت حق عائله مندی کمتر از ۱۸ سال است.

با توجه به اینکه کمک هزینه عائله مندی در زمان اشتغال فرد (وفق ماده ۸۷ قانون تأمین اجتماعی) بر عهده کارفرما بوده و نه سازمان تأمین اجتماعی تعیین سابقه ۷۲۰ روز پرداخت حق بیمه برای شاغلان از منظر محاسبات بیمه ای به زیان کارگران زحمتکش جامعه خواهد بود.

از سوی دیگر به موجب بند (۳) ماده (۴۸) قانون حمایت خانواده مقرر می دارد «فرزنـدان اناث در صـورت نداشتن شغل یا شوهر و فرزندان ذکور تا سن ۲۰ سالگی و بعد از آن منحصراً درصورتی که معلول از کار افتاده نیازمند باشند یا اشتغال به تحصیلات دانشگاهی داشته باشند، حسب مورد از کمک هزینه اولاد، بیمه و مستمری بازماندگان یا حقوق وظیفه والدین خود برخوردار شوند».

با توجه به موارد فوق، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، لایحه پیشنهادی «اصلاح ماده (۸۶) قانون تأمین اجتماعی» را برای سیر مراحل بررسی و تصویب، به دولت ارایه کرده است.

به موجب متن پیشنهادی یاد شده، کمک عائله مندی به کل فرزندان بیمه شده پرداخت می شود مشروط بر آنکه:

بیمه شده حداقل سابقه پرداخت حق بیمه ۳۰ روز کار را داشته باشد.

سن فرزندان او از ۲۰ سال کمتر باشد و یا منحصراً به تحصیل اشتغال داشته باشند تا پایان تحصیل یا در اثر بیماری یا نقص عضو طبق گواهی کمیسیون پزشکی موضوع ماده (۹۱) این قانون قادر به کار نباشند. میزان کمک عائله مندی معادل سه برابر حداقل مزد روزانه کارگر ساده در مناطق مختلف برای هر فرزند در هر ماه می باشد.

این پیشنهاد درحال حاضر در کمیسیون مدیریت امور عمومی و سرمایه انسانی دولت، مراحل بررسی کارشناسی را سپری می کند.