در آستانه مهمترین رویداد فوتبالی و حتی شاید بشود گفت ورزشی جهان، فدراسیون فوتبال ایران در نابسامانترین وضعیت ممکن به سر میبرد.
در فاصله حدود شش ماه مانده به آغاز جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، گلدان آفت زده فوتبال ایران اوضاع و احوال خوشی ندارد و مدام در حال برگ ریزی است. در روزهای پس از صعود به جام جهانی که رکورد سریع ترین صعود تاریخ برای ایران بود، همه از تدارک تیم ملی برای حضور موفق در جام جهانی و اولین صعود از مرحله گروهی می گفتند اما شرایط این روزهای فدراسیون فوتبال که متولی اصلی و نهاد تصمیم گیرنده برای تدارک است، به قدری آشفته است که با نگاهی بدبینانه باید آرزو کرد اتفاق های بدی در دوحه رقم نخورد.فدراسیونی که رئیس ندارد، نایب رئیساش در بازداشت به سر می برد؛افشای پاداش های نجومی و بی حساب و کتابش تیتر رسانه هاست و به گفته سرپرستش فقط در حد حقوق کارکنانش پول دارد اما هیچ یک از اعضا حاضر به دل کندن از کار در چنین شرایط بی پولی نیستند و با تمام وجود فداکارانه برای خدمت گزاری حاضرند و دودستی صندلی شان را چسبیده اند تا کس دیگری روی آن ننشیند.
فدراسیون در حال حاضر به معنای واقعی بی در و پیکر است. ترکیب ماجدی، کامرانی فر، استیلی که پس از عزل عزیزی خادم سکان هدایت فوتبال را در دست گرفته اند مجموعه ای از اظهارنظرهای متناقض و مبهم را در خصوص تدارک تیم ملی تحویل جامعه فوتبال داده اند. اگر در گذشته نام تیم های بزرگ حداقل برای بازارگرمی و بستن دهان منتقدان مطرح می شد، در حال حاضر شرایط به گونه ای است که حتی نام تیم بزرگ،مطرح نشده تکذیب می شود تا کانادا دندان گیرترین حریفی باشد که برای بازی دوستانه مقابل یوزها قرار می گیرد.
جلسه مجمع فدراسیون فوتبال در راه است تا تصمیم نهایی برای ریاست فدراسیون گرفته شود. در حال حاضر ماجدی سرپرست است و شاید از جنبه قانونی اختیارات رئیس را داشته باشد، اما از نظر حسی و روانی اقتدار لازم برای رایزنی، دریافت بودجه و اعتبار و برنامه ریزی را ندارد اما این تمام ماجرا نیست و آن طور که از شواهد پیداست عزیزی خادم دوباره شهامت به خرج داده! و عزمش را جزم کرده تا به هر شکل ممکن بتواند از راههایی که مشاورانش پیش پای او قرار داده اند استفاده کرده و به صندلی ریاست فدراسیون برگردد.