این مجموعه داستان زنی را روایت می‌کند که از شکنجه‌های خانوادگی سلسله سونگ (960-1279) جان سالم به در برده است و اکنون به همراه دو دوستش یک چایخانه را اداره می کند.

این مجموعه با تمرکز بر چای، هنرهای آکروباتیک چای سنتی چین را به نمایش می گذارد که یکی از اقلام میراث فرهنگی ناملموس چین نیزبه شمار می‌رود. این قهرمان در برخی صحنه‌ها مهارت‌های خیره کننده‌ای را در ریختن چای و ایجاد نقش‌های زیبا روی سطح فنجان چای از خود نشان می دهد.

[یک هنرمند، هنر دیان چا را نشان می دهد.]

فرهنگ طبخ چای چینی از تاریخچه‌ای طولانی‌ برخوردار است و شروع آن به سلسله تانگ (618-907) باز میگردد. همچنین این هنر در دوران سلسله سونگ به اوج شکوفایی خود رسید و در آن زمانی دیان چا که نوعی هنر چای به شمار میرود تبدیل به روشی محبوب برای نوشیدن چای شد.

دیان چا یک تکنیک عالی است که با ریختن آب داغ روی چای پودر شده و نرم کردن آن شروع می شود. سپس به آرامی آب داغ بیشتری به آن اضافه می شود و چای دائما با چوب بامبو هم زده می شود تا روی آن کف ایجاد شود که می توان از آن برای کشیدن نقش و نگار روی سطح چای استفاده کرد. عمل ریختن آب داغ را دیان می نامند و به این هنر دیان چا می گویند در حالی که هنر استفاده از آب برای کشیدن طرح روی چای را چابایشی می نامند.

این آیین قدیمی نه تنها نوشیدن چای را لذت بخش‌تر می‌کند، بلکه طعم آن را نیز عمیقتر می‌کند. در جامعه مدرن دیدن هنر نقاشی روی قهوه امر رایجی است، اما هنر چای نسبتا کمتر شناخته شده است. این مجموعه تلویزیونی محبوب این میراث فرهنگی ناملموس را برای مخاطبان بیشتری به ارمغان می آورد و فرهنگ سنتی چای چینی را گسترش می دهد.