امیر غفارمنش، بازیگر که در چندین سریال طنز با زنده یاد حلیمه سعیدی همبازی بوده است، از این مادربزرگ شوخ و بذله گوی سریالها به عنوان رابین هود دوران خودش یاد میکند.
به بهانه سالروز تولد حلیمه سعیدی که چهره اش بیشتر با سریال های طنز رضا عطاران و سعید آقاخانی به مردم معرفی شد و بهمن ماه ۱۴۰۰ در سن ۸۷ سالگی درگذشت، با امیر غفارمنش ، بازیگر سینما و تلویزیون گفت وگویی داشته است.
حتی خودش هم نمیدانست چقدر شیرین است
غفارمنش در توصیفش چنین می گوید: خانم سعیدی بازیگر حرفه ای نبود، اما به دلیل شیرینی اش واقعا به دل نشست و این شیرینی را در هیچ کلاس بازیگری نمی توان یاد گرفت، چون در ذاتش بود. او حتی خودش هم نمیدانست چقدر شیرین است. جالب است برخی دیالوگ هایی که به او می گفتیم، حتی معنی شان را نمی دانست و فقط متوجه می شد یک دلیلی دارد که ما میگوییم و میدانست گفتن فلان دیالوگ قشنگ و بامزه است، بنابراین همیشه دیالوگ هایش را خیلی خوب بیان می کرد حتی وقتی هم مردم می خندیدند بازهم نمی دانست چرا مردم می خندند!
وی ادامه می دهد: واقعاً شیرینی در ذات او بود. خانم حلیمه سعیدی را با آن لهجه شیرین آذری که متعلق به شهر ضیاءآباد قزوین بود، واقعاً همه دوست داشتند. این اتفاق از چند میلیون، در یک نفر می افتد. از نسل ایشان زنده یاد احمد پورمخبر هم بود که او هم بازیگر حرفه ای نبود، اما واقعاً شیرینی ذاتی داشت، و مردم هم همین شیرینی ها را دوست داشتند و با آن ارتباط می گرفتند. خدا رحمتش کند، خانم سعیدی زن بسیار ساده ای بود. وقتی سر سریال می آمد، شب ها که چند غذا اضافه می ماند از مدیر تدارکات می گرفت و برای همسایگانش در دولت آباد که می دانست اوضاع مالی خوبی ندارند می برد. یک روز از او پرسیدم غذاها را چه کار می کنی، می بری خانه؟ گفت: نه، حاجی لشکری به غیر از دستپخت خودم دستپخت هیچکس را نمی خورد.
غفارمنش سپس تاکید می کند: به اعتقاد من او برای خودش یک رابین هود بود و آدم خیری بود و واقعا از زندگی کم توقع بود. او از زندگی هیچی نمی خواست چون واقعاً سادهزیست بود. خانم سعیدی با وجود اینکه بیمار بود اما تا دقیقه ۹۰ عمرش تا جایی که توانست کار کرد. حتی کارهای خانه اش را خودش انجام می داد. اگر بی ادبی نباشد باید بگویم او یک پیرزن زبر و زرنگ و فرزی بود که تا لحظه آخر زندگیاش کارهایش را خودش انجام می داد.