پس از آنکه بامداد امروز به وقت تهران، نخستین عکس این تلسکوپ فضایی توسط جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا منتشر شد، ناسا طی برنامه و مراسمی ویژه عکس های دیگری را نیز منتشر کرد.

ستاره در حال مرگ

نخستین عکس از سحابی سیاره ای حلقه جنوبی (با نام مستعار NGC ۳۱۳۲) و جفت ستاره های آن که توسط دو ابزار وب گرفته شده اند: NIRCam و MIRI. (عکس بالای صفحه)

این دو ستاره یک چرخش جدید روی «تا زمانی که مرگ ما را از هم جدا کند» قرار دادند. ستاره کم نور که در مداری با ستاره جوان تر و درخشان تر قفل شده است، در حال مرگ است. وب با جزئیات بی سابقه ای این صحنه را دیده است. در واقع، وب برای اولین بار فاش می کند که ستاره در حال مرگ در واقع پوشیده از غبار است.

ستارگان و لایه های نوری آنها در تصویر NIRCam توجه بیشتری را به خود جلب می کنند، در حالی که غبار درخشان نقش اول را در تصویر MIRI دارد. در هزاران سال، این لایه های ظریف و گازی در فضای اطراف پراکنده خواهند شد.

سحابی حلقه جنوبی را سحابی سیاره ای می نامند. با وجود نام «سیاره» که از چگونگی ظاهر شدن این اجرام برای ستاره شناسانی که صدها سال پیش آنها را رصد می کردند، ناشی می شود، اینها پوسته هایی از غبار و گاز هستند که توسط ستارگان خورشیدمانند در حال مرگ ریخته می شوند. جزئیات جدید وب، درک ما را از چگونگی تکامل ستارگان و تأثیرگذاری بر محیط آنها تغییر خواهد داد.

پنج قلوها

تصویر بعدی در اولین تصاویر ارسالی تلسکوپ فضایی جیمز وب، پنج قلوی استفان است. در اینجا ما پنج کهکشان را می بینیم که چهار تای آنها برهم کنش دارند. (کهکشان سمت چپ در واقع بسیار به ما نزدیک تر از بقیه گروه است.) این کهکشان های در حال برخورد در حال کشیدن و کشش یکدیگر در یک رقص گرانشی هستند. وب، دانش ما را در مورد تشکیل ستاره و فعل و انفعالات گازی در داخل انقلاب متحول خواهد کرد.

این موزاییک بزرگ ترین تصویر وب تا به امروز است که مساحتی از آسمان ۱.۵ برابر قطر ماه را پوشش می دهد (همانطور که از زمین دیده می شود). این شامل بیش از ۱۵۰ میلیون پیکسل است و از حدود ۱۰۰۰ فایل تصویری ساخته شده است.

کارینای تماشایی

این هم فینال بزرگ اولین تصاویر تلسکوپ فضایی جیمز وب.

پشت پرده غبار و گاز در این «صخره های کیهانی» پیش تر ستاره های کوچک پنهان بودند که اکنون توسط تلسکوپ وب کشف شده اند. لحظه ای وقت بگذارید و سحابی کارینا را با شکوه تمام تحسین کنید.

دیدگاه جدید وب به ما نگاهی نادر به ستاره ها در مراحل اولیه و سریع شکل گیری آنها می دهد. برای یک ستاره منفرد، این دوره فقط حدود ۵۰ هزار تا ۱۰۰ هزار سال طول می کشد.