پزشکان در طول تاریخ به دنبال درمان بیماری با درمان علائم بوده اند و مسکن ها نقش مهمی در این درمان ایفا کرده اند. بسیاری از جایگزین ها برای درمان درد با کاهش سیگنال های درد ارسال شده به مغز عمل می کنند. با این حال، یک روش جدید نشان می دهد که انکار مالکیت احساسات درد می تواند کلید کاهش رنج باشد.

این مطالعه که در ژورنال Pain منتشر شده است، نشان داد که این تکنیک جامع ارتباط بین مناطقی از مغز که مسئول احساس درد هستند را قطع می‌کند.

در این نوع درمان جایگزین، سیگنال‌های درد به مغز کاهش نمی‌یابد، اما بیماران صرفاً تصمیم می‌گیرند که احساسات خود را «کنترل» نکنند و در نتیجه رنج خود را کاهش دهند.

محققان برای جمع‌آوری یافته‌های خود، مغز 40 بیمار را در حالی که حرارت دردناکی روی پاهایشان اعمال می‌شد، اسکن کردند.از داوطلبان خواسته شد تا در طول یک سری آزمایش که محرک های حرارتی مختلف را آزمایش می کردند، میزان درد خود را ارزیابی کنند.

فادل زیدان، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «شما خود را آموزش می‌دهید که افکار و احساسات را بدون مرتبط کردن نفس یا احساس خود با آنها تجربه کنید، و ما در نهایت نمی‌بینیم که چگونه این اتفاق در مغز در هنگام تجربه درد حاد رخ می‌دهد.»

محققان فعالیت مغز را در طول آزمایشات تجزیه و تحلیل کردند که نشان داد تسکین درد ناشی از بیداری با کاهش همزمانی بین تالاموس - که عفونت حسی را انتخاب می کند - و بخشی از شبکه حالت پیش فرض - که در آن احساسات و افکار پردازش می شوند، مرتبط است.

محققان مدت‌هاست که به دنبال راه‌های جایگزین برای درمان درد بوده‌اند، زیرا مواد افیونی، رایج‌ترین دارو، می‌توانند اعتیادآور باشند.علاوه بر این، در برخی موارد، داروهایی که برای درمان درد تجویز می شوند، می توانند به طور ناخواسته وضعیت را بدتر کنند.

این یک کشف واقعا مهم برای میلیون‌ها نفری است که به دنبال درمان سریع و غیر دارویی برای درد هستند.به نظر می رسد نتایج نشان می دهد که هر چه بخش های بیشتری از مغز از طریق مدیتیشن غیرفعال یا قطع شود، داوطلب درد بیشتری احساس می کند.

زیدان ادامه داد: "برای بسیاری از کسانی که از درد مزمن رنج می برند، چیزی که بیشتر بر کیفیت زندگی آنها تاثیر می گذارد خود درد نیست، بلکه رنج روانی و ناامیدی است که همراه با آن است. درد آنها بخشی از هویت آنها می شود نمی توانند از آن فرار کنند - و این رنج آنها را تشدید می کند.

ما احساس می کنیم در آستانه کشف یک مکانیسم جدید درد غیرافیونی هستیم که در آن شبکه حالت پیش فرض نقش مهمی در تولید بی دردی ایفا می کند.