زبان فارسى در ٢٩ کشور جهان صحبت می شود که در ردیف ششم بعد از زبان اسپانیایى و قبل از زبان آلمانى از نظر تعداد کشورهایی که در آنها فارسى صحبت می‌کنند، رده‌بندى شده است.
زبان فارسى دومین زبان کلاسیک جهان بعد از زبان یونانى شناخته شده و همهٔ ویژگی‌هاى یک زبان کلاسیک را دارد.
زبان هاى لاتین و سانسکریت در ردیف‌هاى سوم و چهارم قرار دارند.
زبان فارسى از نظر تنوع مَثَل (ضرب‌المثل) بین سه کشور اول دنیاست.
زبان فارسی از نظر دامنه و تنوع واژه‌ها یکى از پرمایه ترین و بزرگترین زبان های دنیاست.
در کمتر زبانى فرهنگ لغاتى مثل لغت نامه ی ١٨ جلدی دهخدا و یا فرهنگ معین در ۶ جلد دیده میشود.
زبان فارسى توانایى ساختن ۲۲۵ میلیون واژه را دارد که در میان زبان‌هاى گیتى بى همتاست.
زبان فارسی یازدهمین زبان پرکاربرد در محتوای وب و اینترنت است.
زبان فارسى از لحاظ قدمت، یک سده از لاتین و دوازده سده از انگلیسى جلوتر است
از ده شاعر برتر جهان پنج نفر از آنها فارسی زبانند.
آخرین نکته هم اینکه زبان فارسی تنها زبانی است که می شود 19 فعل را کنار هم گفت و جمله معنی دار داشته باشیم.
مثلا : داشتم میرفتم دیدم گرفته نشسته گفتم بذار بپرسم ببینم میاد نمیاد دیدم میگه نمیخوام بیام میخوام برم بگیرم بخوابم.
کسی این را بخواهد ترجمه کند رباط صلیبی مغزش فلج می شود!
قدر زبان فارسی را با درست فارسی صحبت کردن و یاد دادن درست به بچه های مان و املای صحیح لغات بدانیم و آن را گرامی بداریم.
جالب است بدانید در زبان فارسی "جدایی جنسی" وجود ندارد.
مثلا ضمیر سوم شخص "او" شامل زن و مرد می شود.
بر خلاف زبانهای لاتین و عربیدر زبان فارسی،اگر جایی تاکید بر جنسیت باشد، اولویت با زنان است
بر خلاف زبانهای لاتین و اروپاییما میگوییم:
زن و شوهر
بجای:
husband and wife
ما میگوییم:
خواهر و برادر
بجای:
brother and sister
ما میگوییم:
زن و مرد
بجای:
men an women
حتی ما میگوییم:
زن و شوهر
یعنی مرد در ارتباط با همسر هویت "شوهر" پیدا میکند. ولی هویت "زن" دست نمی خورد
بجای اینکه بگوییم:
man and wife
ما نمیگوئیم: mankind،
می گوئیم: بشریت
ما هرگز در تاریخ و ادبیات مان به جنسیت اهمیت نداده‌ایم
اگر جایی لازم شده، زنان را در اولویت قرار داده‌ایم
حتی در زبان فارسی، "زن" یک واژه و مفهوم مستقل هست
نه مثل wo/man (زائده‌ای کنار مرد)
و اگر بدون تعصب و غرور ملی نیک بنگریم، در اکثر اقوام ایرانی، زن و مرد دوشادوش هم کار می کنند و نسبت به دیگری برتری ندارند.
در شاهنامه حکیم فردوسی نیز در بسیاری از ابیات استاد طوس، زنان را اکرام و تمجید کرده است و شاید به همین دلیل است که ما وطن را مادر (زن) و نام دخترانمان را (ایران) میگذاریم.
