«شکست سنگین به انگلیس در روزی که حاشیه بر متن پیروز شد»، این عنوان روزنامه «هم‌میهن» از باخت تیم ملی فوتبال در بازی با انگلستان، شایدگویا‌ترین و دقیق‌ترین روایت در پاسخ به این پرسش باشد که چرا بدترین شکست ادوار جام جهانی بر تیم ملی تحمیل شد؟ گویا از این جهت که حاشیه‌های قبل، جریان و بعد از بازی بر متن آن غلبه داشت و دقیق از این جنبه که شاید در جریان بازی نیز هم مربی و هم تماشاگران اصل بازی را با تمرکز بر حاشیه‌ها رها کرده بودند.

تیم ملی فوتبال ایران در نخستین بازی خود در مسابقات جام جهانی قطر در مقابل تیم ملی انگلستان شکستی سنگین را متحمل شد تا بدترین نتیجه تاریخ ادوار برای ایران رقم بخورد. در این که تیم ملی انگلستان، تیمی قدرتمند و با کارنامه درخشان در ادوار جام جهانی بوده و هست، شکی وجود ندارد. در این که شوک تعویض بیرانوند در دقیقه ۷ بر تیم تحمیل شد و شاید ترکیب مناسبی از سوی سرمربی به میدان فرستاده نشد، تردیدی وجود ندارد.

اما این که از تیم ملی جام جهانی ۲۰۱۸ که بر مراکش غلبه و تیم ملی قدرتمندی همچون اسپانیا و پرتغال را به دردسر می‌اندازد، به شکست عجیب و ریتم غیرقابل باور بازی دیروز در ورزشگاه خلیفه رسیده‌ایم، بسیار عجیب و غیر قابل باور است. بُرد انگلستان قابل پیش‌بینی بود، اما نه با این نتیجه و آن ریتم ناامید کننده بازی تیم ملی ایران! حالا پرسش این است که از آن تیم جنگنده ۲۰۱۸ تحت هدایت کیروش چرا سایه‌ای در بازی دیروز مشاهده نشد؟ یا بهتر بگوئیم واقعا تیم ما و بازیکنانمان آن‌قدر بد بودند که اصطلاحا شش‌تایی شویم؟

وقتی فوتبال به سیاست باخت!

این روزها، تحت تاثیر ناآرامی‌ها اخیر کشور سیاست به تمامی حوزه‌های جامعه ایرانی بسط پیدا کرده است. هیچ حوزه‌ای را نمی‌توان یافت که وضعیت غیر عادی سیاست در کشور بر آن تاثیر نگذاشته باشد. تحت تاثیر همین روند، اخیرا کمپین‌های بایکوت اقتصادی، برخی شرکت‌های تولیدی و خدماتی را نوازش کرده بود، اما جدیدترین قربانی این روند فوتبال ملی در بزرگ‌ترین آوردگاه جام جهانی شده است.

قبل از اولین بازی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی نیز بر کسی پوشیده نبود که میدان سیاست و ناآرامی‌های چند وقت اخیر ایران، بازیکنان تیم ملی را متاثر ساخته است. این‌که در ورزشگاه بین‌المللی «الخلیفه» فوتبالیست‌های ایرانی، نمی‌توانند تنها بر روی مسائل فنی و فوتبالی تمرکز داشته باشند، تا حدود زیادی نمایان بود. بازیکنان تیم ملی از نظر ذهنی، درگیر در مسائل سیاسی و فشار‌های مجازی بودند که در روز‌های گذشته بر آن‌ها تحمیل شده بود.

بعد از پایان بازی دیروز تیم‌های ملی ایران و انگلستان نیز همین سایه حاشیه‌های سیاسی بر متن فوتبال تیتر اصلی روزنامه‌های اصلی دو جریان اصلی سیاسی کشور یعنی اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان نیز بود. در یک سوی ماجرای، روزنامه‌های اصول‌گرا باخت تیم ملی را به میدان سیاسی و محکوم کردن ناآرامی‌های اخیر کشور ارجاع دادند.

روزنامه کیهان، تیتر یک چاپ امروز –سه‌شنبه- خود را به باخت ایران اختصاص داد و نوشت: «ایران ۲ - انگلیس، اسرائیل، آل‌سعود و وطن‌فروشان داخلی و خارجی ۶. «در روتیتر هم توضیح داد: «برخی از اعضای تیم غیرت نداشتند و سرود نخواندند.»

هم‌راستای با کیهان، روزنامه اصول‌گرای فرهیختگان نیز در تیتر یک خود نوشت: «بازی را باختیم وطن را نه.» در روتیتر نیز نوشت: «تیم ملی فوتبال ایران باخت سنگینی داد که قابل جبران است، اما عده‌ایی به شکل جبران‌ناپذیر به تاریخ باختند.».

اما بر خلاف روزنامه‌های این طیف، روزنامه‌های اصلاح‌طلب هم تاثیر سیاست بر میدان بازی دیروز را تیتر کردند. به نوعی این روزنامه‌ها نیز تاثیر میدان سیاست بر باخت عجیب و دور از انتظار تیم ملی را مورد تایید قرار دادند.

روزنامه اعتماد در تیتر یک خود در ارتباط با بازی نوشت: «پوچ» و در ادامه توضیح داد: «مشت کی‌روش و تاج باز شد و سیستم دفاع اتوبوسی جواب نداد.»، اما تیتر دوم این روزنامه به مراتب قابل توجه و تامل‌تر بود. در تیتر دوم آمده است: «تیم ملی نباید وسط بازی می‌کرد.» البته این تیتر هوشمندانه را به عنوان تحلیل شکست از زبان مهاجم سابق تیم ملی عنوان می‌کند، اما بر کسی پوشیده نیست که برگزیدن چنین تیتری به شکل غیرمستقیم، مواضع بازیکنان تیم ملی را در ارتباط با تحولات سیاسی چند وقت اخیر کشور مورد اشاره قرار داده است.

روزنامه هم میهن نیز تیتر یک خود را به حاشیه‌های سیاسی بازی تیم ملی اختصاص داده و می‌نویسد: «بازی تحت فشار.» در روتیتر هم توضیح می‌دهد: «شکست سنگین به انگلیس در روزی که حاشیه بر متن پیروز شد.»

چاره‌ای اندیشیده شود؛ جام جهانی هنوز تمام نشده!

واقعیت امر این است، همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد دیروز در بزرگ‌ترین آوردگاه فوتبال ملی جهان، تیم ملی ایران باخت، بد هم باخت! بدباختنی با طعم و چاشنی سیاست و مسائل سیاسی این روز‌های کشور. البته ضروریست قبل از آن‌که دیر شود و حسرت آن در تاریخ ثبت شود، تدابیری برای دو بازی آینده اندیشیده شود. هنوز جام جهانی تمام نشده، اما اگر همچنان حاشیه‌های میدان سیاست بر ذهن و روان بازیکنان تیم ملی فوتباتل سنگینی کند، شاید ابعاد فاجعه بیش از بیش بزرگ‌تر شود.

تقابل با ولز و البته ایالات متحده آمریکا (سیاسی‌ترین بازی جام) پیش‌روی بازیکنانی قرار دارد که در روز‌های گذشته بیشترین فشار‌های روانی را -به واسطه کشیده شدن چالش‌های میدان سیاست به درون ورزش- تحمل کرده‌اند. حالا زمان آن فرارسیده که تصمیم اضطراری و اورژانسی برای آینده جام جهانی و کاهش فشار‌های روحی بر بازیکنان تیم ملی اتخاذ شود.