پای صحبت پدر و مادرهای جوان که بنشینید، از سختی های فرزنددار شدن می گویند؛ از نگرانی هایی که برای تامین نیازهای فرزندشان دارند و دغدغه هایشان برای آینده آنها. اما همه پدر و مادرها باور دارند که با وجود همه سختی ها و دغدغه های فرزندداری، بچه ها هدیه هایی از آسمان هستند.

مهدی مرادنیا، کارگر فضای سبز شهرداری تهران و اهل کوهدشت لرستان است. وقتی فهمید قرار است هدیه ای آسمانی برایش فرستاده شود، پدر ۲دختر ۱۱و ۹ساله بود، اما در خواب هم نمی دید که قرار است با تولد ۴قلوها، پدر ۶فرزند قد و نیم قد شود.

او حالا پدری جوان است که هرچند فکر کردن به تامین نیازهای فرزندانش خواب را از چشم هایش ربوده، اما هر روز خدا را برای داشتن این هدیه های آسمانی شکر می کند. مهمان خانه کوچک، اما با صفای خانواده مرادنیا شدیم که از پاییز امسال، صدای ۴نوزاد سکوت آن را شکسته است. پدر خانواده می گوید در آستانه روز پدر، با داشتن ۶فرزند سالم، شادترین پدر دنیاست.

وقتی شگفت زده شدیم

یکی از بچه ها را در بغلش نگه داشته و تکان تکان می دهد تا آرام شود و بخوابد. همزمان چشمش به مادر و دخترهاست که مشغول رسیدگی به بچه های دیگر هستند. وسط صدای گریه و نق زدن بچه ها می گوید: «من قبل از تولد بچه ها، ۲فرزند داشتم، طهورا و آتنا، دختران ۱۱ساله و ۹ساله ام. خدا لطفی در حق من و همسرم کرد و ما صاحب ۴قلو شدیم.»

این پدر جوان از شنیدن عجیب ترین و البته شیرین ترین خبر عمرش تعریف می کند: «همسرم در هفته هفتم بارداری بود که برای سونوگرافی به پزشک مراجعه کرد. آنجا فهمیدیم که ۴قلو باردار است. اولش شوکه شدیم و باورش برایمان سخت بود. ما اصلا در خانواده و اطرافیان حتی ۲قلو هم نداشتیم؛ این اتفاق آنقدر برای من باورنکردنی بود که حتی به پزشک سونوگرافی شک کرده بودم و می گفتم خودم باید دستگاه را ببینم تا باور کنم تشخیص درست است! هرچه هم می گفتند تو که از سونوگرافی سر درنمی آوری، قبول نمی کردم! بعد از کلی اصرار بالاخره داخل اتاق رفتم و دکتر در نمایشگر دستگاه، ۴تا بچه را نشانم داد. اصلا باورم نمی شد. هاج و واج از اتاق بیرون آمدم. تا ۲روز در خانه مان سکوت بود و در ناباوری به سر می بردیم.»

دلبسته مهر پدری

برای مرادنیا، قرار گرفتن در موقعیت تازه ای که کم کم آن را باور کرده بود، با چالش های زیادی همراه بوده است؛ از نگرانی برای سلامت همسرش گرفته، تا دغدغه سالم به دنیا آمدن ۴قلوها؛ «بعد از ماه سوم بارداری، همسرم باید بیشتر تحت مراقبت قرار می گرفت و هر هفته به بیمارستان مراجعه می کرد. پزشکان حتی نگران سلامت همسرم بودند و می گفتند ممکن است به دنیا آوردن ۴قلوها برایش خطرناک باشد و مشکل قلبی یا کلیوی پیداکند و این موضوع مرا بیشتر از قبل نگران می کرد.

دکترها می گفتند ادامه دادن بارداری نه تنها برای همسرم، بلکه احتمالا برای بچه ها هم خطر دارد، اما همسرم می گفت حتی به قیمت جانش، نمی تواند با خواست خدا مقابله کند. به ما پیشنهاد دادند که می توانیم از روش هایی استفاده کنیم تا در همان مراحل شکل گیری جنین، تعدادی از آنها از بین بروند، اما ما به هیچ وجه نمی توانستیم خودمان را به این کار راضی کنیم. با گذشت زمان به بچه ها دل بستیم؛ آنقدر که در دوران بارداری نگران بودیم مبادا مشکلی برای هر کدام از آنها پیش بیاید. حتی پزشکان می گفتند با توجه به اینکه ۲فرزند هم داریم، تولد ۴قلوها اوضاع مان را دشوار می کند، اما ما معتقد بودیم این خواست و کرم خدا بوده، پس باید مراقب فرزندانمان باشیم.»

بالاخره مهرماه امسال، بچه ها در ۷ماهگی و در شرایط اضطراری به دنیا آمدند. از همان ابتدای تولد، شرایط ناگهان خیلی سخت شد. ۲تا از بچه ها ۲ ماه کامل در بخش مراقبت های ویژه بستری بودند.

دغدغه های پدرانه

مرادنیا، پدر جوان ۶کودک است و این دغدغه برایش بسیار پررنگ؛ «از همان ابتدا که فهمیدم منتظر آمدن ۴قلوها هستیم، به خرج های پیش رو فکر می کردم و مدام از خودم می پرسیدم حالا با چه درآمدی این بچه ها را بزرگ کنم؟ همسرم به من روحیه می داد و می گفت، نباید از کار خدا ایراد بگیریم. خدا خودش روزی بچه ها را می رساند.» او از سختی های این راه تعریف می کند و ادامه می دهد: «شرایط در دوران بارداری همسرم برایمان سخت بود. کارگر فضای سبز هستم و وسیله نقلیه هم ندارم؛ به همین دلیل برای رفت وآمد به مطب دکتر و آزمایشگاه و مراجعه هفتگی به مراکز درمانی، دچار مشکل بودیم. حقوق چندانی هم ندارم، گاهی هم ناچار می شدیم با موتور خودمان را به مطب برسانیم.»

خانواده مرادنیا مستأجرند و خانه شان کمتر از ۴۰متر مساحت دارد. شرایط زندگی در این خانه کوچک، برایشان خیلی سخت است. پدر می گوید: «زندگی کردن ۸نفر در خانه ای به این کوچکی و بدون امکانات مناسب، واقعا دشوار است. برای حمام کردن بچه ها ناچاریم اتاق را گرم کنیم و چندباری دچار گازگرفتگی خفیف شده ایم. با این حال اصلا نمی توانم به رفتن از این خانه فکر کنم؛ چون با این همه هزینه، اجاره همین خانه را هم به سختی جور می کنم. نداشتن وسیله نقلیه هم مشکل بزرگی است؛ مخصوصا که باید مدام برای آزمایش های مختلف ۴قلوها را به بیمارستان ببریم. بیشتر روزها دیر سر کارم می رسم و بنده خدا مسئولم هم کم کم صدایش از این همه گرفتاری من درآمده است.»

او امیدوار است با دریافت حمایت ها، شرایط را برای رشد و زندگی بچه هایش کمی راحت تر کند.

شیرینی لبخند بچه ها

سختی ها و مشکلات به جای خود، اما مرادنیا مدام در حال شکر گفتن است و به اینکه پدر ۶فرزند است، افتخار می کند. او می گوید: «با همه سختی ها، خدا را شکر می کنیم که ۶فرزند سالم به ما داده است. روزی رسان خداست، اما طبیعی است که ما به عنوان والدین نگران آینده فرزندانمان هستیم. اطرافیان وقتی می شنیدند در انتظار تولد ۴قلوها هستیم، به من می گفتند تو که کارگر فضای سبز هستی و درآمد چندانی نداری، ۴قلو می خواهی چه کار؟ اما من فکر می کنم خدا لطفی در حق ما کرده که صاحب فرزندان سالم شده ایم و بعد از آن هم خدا بزرگ است. شکر می کنیم و راضی هستیم، اما حتما به کمک و پشتیبانی نیاز داریم تا از پس تامین نیازهای بچه ها برآییم.»

روزهای خانه و خانواده مرادنیا با ۴نوزاد دوست داشتنی، پر از صحنه های جالب و شیرین است. پدر جوان اینطور تعریف می کند: «وقتی بچه ها با هم گریه می کنند، هول می شویم و نمی دانیم چطور آرامشان کنیم. معمولا همه کارهایشان با هم است؛ با هم گریه می کنند، شیر می خواهند و خوابشان می گیرد. مراقبت از ۴بچه کوچک و بیداری های شبانه سخت است، اما در کنار سختی ها، شیرینی هایی هم وجود دارد. من از وجود بچه ها خیلی خوشحالم. همین که لبخند می زنند، شاد می شوم. حالا هرچه اطرافیان بخواهند ناامیدمان کنند و از سختی های بچه داری برایمان بگویند، اما خدا را برای این نعمت شکرگزارم.»

طهورا و آتنا حالا صاحب ۳برادر و یک خواهر شده اند. محمد، علی، رضا و فاطمه، ۴قلوهای خانواده مرادنیا هستند که ۶مهرماه امسال چشمانشان به این دنیا باز شد.

طاهره کوشکی، مادر ۴قلوها: از ته دل دوستشان دارم

طاهره کوشکی، مادر این ۶فرزند، ۲۸ساله است و در بارداری سومش، اصلا تصور نمی کرد که قرار است با ۴نوزاد از بیمارستان به خانه برگردد! به ویژه اینکه در خانواده شان سابقه چندقلوزایی وجود نداشته است. او می گوید: «بعد از اینکه خودم متوجه بارداری ام شدم، صبر کردم تا ۶هفته شود و برای کنترل تشکیل قلب بچه به سونوگرافی رفتم. آنجا بود که خانم مسئول گفت جنین ها ۴تا هستند. خشکم زد! اصلاً باورم نمی شد. مانده بودم که چطور شده.»

کوشکی پیشنهادهای مختلف برای خاتمه دادن به بارداری را به یاد می آورد و از اصرار خودش به تسلیم شدن در برابر خواست خدا می گوید: «خیلی ها حتی دکتری که به او مراجعه کردیم، به من پیشنهاد سقط دادند، اما من خیلی محکم جلویشان ایستادم. نمی خواستم بچه هایم را از دست بدهم. گفتم اینها از طرف خدا هستند، ما اجازه نداریم آنها را از بین ببریم.»

دوران بارداری این مادر با سختی سپری شده؛ چراکه شرایط جسمانی ویژه و احتمال ایجاد خطر برای مادر و بچه ها وجود داشته است. با این حال کوشکی به هیچ قیمتی، حتی به بهای به خطر افتادن جانش، راضی به آسیب رساندن به بچه هایش نشده است.

مادرها بهتر می دانند که نگهداری از نوزاد چقدر سخت است و انرژی لازم دارد، حالا تصور کنید این مادر جوان باید به ۴نوزاد رسیدگی کند؛ به طوری که خودش می گوید بعضی روزها واقعا کنترل اوضاع برایش سخت می شود: «وقتی از خواب بیدار می شوند یک لشکر باید آماده خدمت باشد. خدا نکند که دوتایی با هم گرسنه باشند یا خودشان را خیس کنند، دیگر نمی دانم با کدام دست باید به آنها برسم؟ وقتی دخترهایم مدرسه می روند، دیگر واقعاً دست و پایم را گم می کنم، اما از ته دل دوستشان دارم؛ اینها فرشته های خانه ما هستند.»