مهدی بذرافکنی
ماجرا کمی پیچیده بود. تیم تکواندو و تنیس روز میز ما که یکی از بدترین المپیک هایشان را تمام کرده و بدون مدال و عنوان به ایران بازگشته بودند در فرودگاه مورد استقبال برخی مسوولین کمیته ملی المپیک قرار گرفتند.
کیکاووس سعیدی، دبیرکل کمیته ملی المپیک در فرودگاه با اهدای هدایایی از این دو تیم استقبال کرد.
اقدامی که حتی با اعتراض برخی رسانهها مواجه شد و آنها این کار کمیته ملی المپیک در استقبال از دو تیم بی مدال و بی عنوان را «کاملا عجیب و غیرمنطقی» خواندند.
پس از این استقبال و به صورت کاملآ اتفاقی محسن کیایی که ظاهراً با گروه فیلمبرداری در فرودگاه امام حاضر بوده ناهید کیانی تکواندوکار کشور مان را می بیند.
طبیعتاً قرار نیست مردم به استقبال ورزشکاران بدون مدال بروند.
اینجا محسن کیایی فرصت را مناسب می بیند و با ثبت تصویری که مثلا تنهایی ورزشکار ایرانی را نشان می دهد سوژه خوبی برای لایک های یک پست داغ جور می کند.
بعد از آن هم مشخص است که خوراک خوبی جور شده و همه معلوم نیست به چه چیزی معترضند؟!
یک بار دیگر مرور می کنیم. تیم بدون عنوان تکواندو از المپیک برگشته حتی مسوولین با گل و شیرینی و هدایا به استقبالشان می روند.
یک بازیگر اتفاقی خانم ورزشکار عضو تکواندو را می بیند. از او عکسی خاص می گیرد و در صفحه اش منتشر می کند که واویلا قهرمان وطن تک و تنها آمده و غریبانه منتظر پدرو مادرش است.
قبول که مسوولین ورزش کشور در قبال تدارکات تیم های اعزامی به المپیک کم کاری کرده اند.
قبول که ابتدایی ترین مورد المپیک که همان لباس کاروان ورزشی بود به بدترین نحو ممکن انجام شد.
قبول که در رژه افتتاحیه حتی ورزشکاارن ایرانی از ماسک هم شکل و رنگ هم استفاده نکردند و سوژه خاص و عام شدند.
اما در ماجرای استقبال از تیم های تکواندو و تنیس مشکل چیست؟ در این ماجرا چه کم کاری رخ داده؟
باید به جز استقبال و اهدا هدایا برای تیم هایی که هیچ مقام و مدالی نگرفته اند، دقیقا چه می کردند؟