قبیله کایان در شمال تایلند که عموماً به عنوان "مردم گردن دراز کارن" شناخته می شوند، به دلیل پوشیدن حلقه های گردن مشهور هستند.

زنان در این کشور به استفاده از حلقه‌های گردن برنجی که توسط مردان برمه‌ای ساخته شده است، معروف هستند، این حلقه‌های برای بلندتر به نظر رسیدن گردن آنها استفاده می‌شود. کنیایی‌ها بر این باورند که هر چه گردن زن بلندتر باشد، دوست‌داشتنی‌تر است. زنان کایان از سن پنج سالگی با استفاده از حلقه های گردن آشنا هستند. آنها با افزایش سن، سیم پیچ های برنجی بیشتری جمع می کنند. طبق حساب ها، آنها هر دو سال یک کویل جدید اضافه می کنند.

قبیله کایان از میانمار سرچشمه گرفتند. در جریان نبرد بین ارتش میانمار و گروه های شورشی در اواخر دهه ۱۹۸۰، آنها به مرزهای تایلند گریختند. در طول این مدت، آنها در کمپ های پناهندگان در امتداد مرزهای تایلند محبوس بودند و در آنجا به دنبال امنیت بودند.

زنان کایان در مدت کوتاهی توجه بسیاری را به خود جلب کردند. زمانی که در تایلند بودند، از زمانی که گردشگران به ظاهر آنها علاقه مند شدند، آنها را متمایز کرد. گردشگران مجذوب کلاف های گردن و سایر بخش های فرهنگ خود بودند.

بازدیدکنندگان چه در آن زمان و چه در حال حاضر به سرعت به دنبال عکس با زنان کایان با ظاهری عجیب و غریب هستند. در واقع، اعتقاد بر این است که سالانه بیش از ۴۰۰۰۰ نفر در مرزهای تپه ای توقف می کنند تا این زنان را ببینند یا با آنها عکس بگیرند. این کلاف ها توسط خانم ها در تمام طول سال از جمله هنگام خواب استفاده می شود.

اگرچه هیچ عشیره کایان نتوانسته توضیح روشنی برای پذیرش این آیین دیرینه ارائه دهد، اما دلایل مختلفی برای استفاده و ادامه حیات آن به آن نسبت داده شده است.

در حالی که برخی از مردم بومی ادعا می کنند که حلقه های برنجی از زنان در برابر آدم ربایی توسط قبایل همسایه محافظت می کند، برخی دیگر ادعا می کنند که آنها را از حمله ببرها به گردن محافظت می کند.

دلیل غالب امروزه این است که کلاف های گردن برای حفظ فرهنگ استفاده می شود. جدا از محافظت، به نظر می رسد که حلقه های گردن برای اهداف آرایشی نیز هستند. زنان کایان به دلیل گردن بلندشان به زنان زرافه معروف هستند. "پاداونگ" نام دیگری برای حلقه های گردن آنها است.

نگرانی‌هایی در مورد استفاده مداوم از حلقه‌های گردن و خطرات سلامتی قابل‌توجهی که باعث فروپاشی مهره‌های ستون فقرات می‌شوند، مطرح شده است.

حلقه‌های گردن می توانند در مواقعی نزدیک به ۲۰ کیلوگرم وزن داشته باشند. در نتیجه، اعمال آن بر روی گردن ظریف هر فردی سخت، سنگین و ناراحت کننده است. وزن سیم پیچ های فلزی استخوان ترقوه را به جلو می راند و قفسه سینه را له می کند. طول گردن همیشه منبسط نمی شود، اما انحراف ترقوه این تصور را ایجاد می کند که منبسط می شود.

زنان کایان نیز مجبورند با کلاف های برنجی به دور گردن خود بخوابند. آنها از برگ ها برای محافظت از گردن خود در هنگام خواب استفاده می کنند تا از ایجاد تاول و پف کردن جلوگیری کنند.

زنان نیز از بحث در مورد مشکلات خود با خارجی ها منع می شوند. اگر این کار را بکنند حقوقشان کم می شود. آنها همچنین می توانند به دلیل درگیر شدن در فعالیت های مدرن مانند استفاده از رایانه یا تلفن همراه مجازات شوند.

اگرچه برخی از افراد بر این باورند که کایان ها مجاز به حفظ فرهنگ خود هستند، برخی دیگر معتقدند که بی تابعیتی آنها مورد سوء استفاده قرار می گیرد. تایلند در سال های اخیر در نتیجه سنت کایان شهرت و توجه پیدا کرده است. این کشور پول نقد بیشتری از گردشگران دریافت کرده است که به نفع بسیاری از تجار محلی بوده است.

با این وجود، برخی از زنان کایان تصمیم گرفته‌اند از حلقه‌های گردن خودداری کنند، زیرا معتقدند این یک آیین آزاردهنده است که با واقعیت‌های کنونی همخوانی ندارد. این زنان آن را یک عادت باستانی می دانند که در دوران مدرن نباید انجام شود و سخت تلاش می کنند تا جلوی آن را بگیرند. از سوی دیگر، برخی از زنان همچنان به استفاده از حلقه های برنجی به عنوان نمادی از باورهای فرهنگی خود ادامه می دهند.