حسین کیانی با بیان اینکه اجرای نمایش «پروین» در سال جاری منتفی است، ابراز امیدواری میکند که مدیران جدید فرهنگی برای ساختن آمده باشند نه تقابل و تنازع.
این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر از شرایطی اورژانسی تئاتر می‌گوید که اگر درمان نشود، باید منتظر مرگ این هنر باشیم. او همچنین تاکید دارد که بحث خودی و غیرخودی برای یک بار هم که شده، باید تمام شود.
کیانی در آغاز با اشاره به حضور مدیران جدید در مناصب فرهنگی می‌گوید: مهم‌ترین نکته این است که برای ساختن آمده باشیم نه برای تقابل و تنازع و هر مدیری که چنین نگاهی داشته باشد، راه به جایی نمی‌برد.
او اضافه میکند: مدیران می‌آیند و می‌روند و جامعه هنری است که باقی می‌ماند و چه خوب است که مدیران خاطره خوشی از خود به یادگار بگذارند.
این نمایشنامه‌نویس با اشاره به برنامه‌های پیشنهادی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه می‌دهد: در برنامه‌های پیشنهادی وزیر محترم، احساس کردم هنرمندان تئاتر را مقابل خود می‌بینند که حس خوشآیندی نبود و امیدوارم در برنامه‌ریزی‌هایشان این حس را کنار بگذارند که تئاتری‌ها صرفا نق می‌زنند و مطالبات یکسویه و بی‌منطق دارند چراکه جامعه تئاتری واقع‌بین‌ترین هنرمندان هستند زیرا با انسان و مسائل اجتماعی سر و کار دارند و امیدوارم وزیر ارشاد برای رفع این نگاه تلاش کنند.
کیانی با تاکید بر اینکه باید بحث خودی و غیرخودی را تمام کنیم، یادآوری میکند که این خط‌کشی‌ها چگونه به جامعه ما ضربه‌های سنگینی زده است.
او توضیح می‌دهد: دو قطبی کردن جامعه ایرانی دیدگاهی است بسیار اشتباه و به هیچ کجا نمی‌رسد. در حالیکه همه ما در یک جا زندگی می‌کنیم و درد مشترک داریم و هدف همه ما تغییر به سمت بهبود است نه انتقادهای بی‌منطق بنابراین ضروری است مدیران به جامعه هنری نگرشی مثبت داشته باشند.
این کارگردان در ادامه درباره مهم‌ترین مطالبات جامعه تئاتری از وزیر جدید ارشاد می‌گوید: مطالبات ما موضوع جدیدی نیست و برآمده از شرایطی است که پیش و پس از کرونا در تئاتر ما وجود داشته و هر کس که کمی با این هنر آشنایی داشته باشد، به آن واقف است.بنابراین اولین مطالبه ما رفع گرفتاری‌هایی است که کرونا نصیب تئاتر کرده که هم شامل هنرمندان تئاتر می‌شود و هم برنامه‌های تئاتری را در بر می‌گیرد که نیازمند بازسازی و ترمیم است.
کیانی، عمده‌ترین مطالبه را شرایط معیشتی و اقتصادی می‌خواند و می‌افزاید: در حال حاضر این شرایط بسیار وخیم و جزو مسائل اورژانسی است. شرایط زیستی هنرمندان تئاتر و خود آن بسیار اضطراری است که به سرعت باید به آن رسیدگی کرد چون هنرمندان تئاتر پایگاه اجتماعی چندانی ندارند و در مقایسه با هنرمندان سینما صدایشان کمتر شنیده می‌شود و کمتر مورد توجه نهادهای فرهنگی هستند.
او خاطرنشان میکند: شرایط ما طوری نیست که فکر کنیم بعد از کرونا همه چیز به حالت قبل برمی‌گردد و هنرمندان تئاتر کار و فعالیت خود را از سر می‌گیرند. در این مدت بسیاری چیزها تغییر کرده همچنانکه بسیاری از سالن‌های خصوصی و حتی دولتی تعطیل شده‌اند. تئاتر شغلی است که می‌تواند رو به زوال برود. در دنیا می‌تواند ادامه پیدا کند ولی در منطقه ما شرایط متفاوت است. همسایگان ما یا تئاتر ندارند یا تئاترشان ضعیف و رو به اضمحال است.
کیانی با بیان اینکه به واسطه فعالیتش در بدنه تئاتر و همینطور حضورش در فضای دانشگاهی به شرایط فعلی این هنر آگاه است، هشدار می‌دهد که تئاتر به خودی خود رشد نمی‌کند بلکه نیازمند مراقبت است که اگر چنین نکنیم و دردهای بی‌درمان آن را مداوا نکنیم، هیچ بعید نیست که رو به افول و زوال برود.
او تاکید می کند: به جرات می‌توان گفت اگر این شرایط بهبود نیابد، حتی در ظاهر هم تئاتری نخواهیم داشت چون حتی متعهدترین و دغدغه‌مندترین هنرمندان هم دیگر توانایی کار در این عرصه را نخواهند داشت و تئاتر را ترک خواهند کرد.
او همچنین به مدیران جدید هنری پیشنهاد میکند که از تکثر سلایق در تئاتر غافل نشوند چون ریشه این هنر در تنوع افکار و اندیشه‌هاست. اگر قرار باشد بر یک اندیشه متمرکز شویم، آن تئاتر پیشرفتی نخواهد کرد و در درون خود خواهد مرد.
این مدرس تئاتر با اشاره به برنامه‌های پیشنهادی وزیر ارشاد می‌گوید: در برنامه های پیشنهادی وزیر محترم نوعی یکسونگری دیدم که خطر بالقوه‌ای است برای هنری مانند تئاتر که مبنایش گفتگوست و پایگاه گفتگو تنوع و تکثر است. باید باور داشته باشیم چیزی جز این تنوع اندیشه نیست که تئاتر را به حرکت درمی‌آورد. با حذف آن تئاتر و اصلا هنر در خود می‌میرد.
او که قصد دارد نمایش «پروین» را بر اساس زندگی و شخصیت پروین اعتصامی اجرا کند، در بخش پایانی این گفتگو درباره سرانجام اجرای این نمایش می‌گوید: هرچند اخیرا مدیر مجموعه تئاتر شهر از این نمایش هم به عنوان یکی از آثار قطعی امسال در تالار اصلی نام برده‌اند ولی شرایط به گونه‌ای است که نمی‌توان برنامه‌ریزی کرد چراکه ذات تئاتر با هنر مانند نقاشی متفاوت است و نیازمند برنامه ریزی و یک گروه چند نفره است اما وضعیت فعلی، امکان هر گونه برنامه‌ریزی را به هم می‌ریزد بنابراین اجرای این نمایش قطعا در سال ۱۴۰۰ منتفی خواهد بود.
