متن و ترجمه دعای بیست و دوم ماه مبارک رمضان

ماه رمضان ماه سراسر رحمت و برکت است و فرصتی برای بازگشت انسان عاصی و سرگشته و وامانده از حریم لطف و کرم الهی به دامان مهر و رافت و رحمت پروردگار است. درفرصت های باقیمانده این ماه استفاده کنید و هر روز و شب روزهای ماه رمضان اعمال مخصوص را انجام دهید و دعاهای هر روز این ماه را بخوانید. در این بخش دعای بیست و دوم ماه مبارک رمضان را آورده ایم.

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ افْتَحْ لی فیهِ أبوابَ فَضْلَکَ وأنـْزِل علیّ فیهِ بَرَکاتِکَ وَوَفّقْنی فیهِ لِموجِباتِ مَرْضاتِکَ واسْکِنّی فیهِ بُحْبوحاتِ جَنّاتِکَ یا مُجیبَ دَعْوَةِ المُضْطَرّین.

خدایا بگشا به رویم در این ماه درهای فضلت وفرود آر برایم در آن برکاتت را وتوفیقم ده در آن برای موجبات خوشنودیت ومسکنم ده در آن وسطهای بهشت ای اجابت کننده خواسته ها ودعاهای بیچارگان.

شرح دعای بیست و دوم ماه مبارک رمضان

در این دعا می گوییم:خدایا، درب های فضل خودت را به روی من باز کن.هر پیش آمدی که برای شما اتفاق می افتد، محصول اعمال زشت خودتان است. اما خداوند بسیاری از اعمال بندگان را نادیده می گیرد و با فضل خود با بندگان رفتار می کند . اگر خدا بخواهد با عدل خود با بندگان رفتار کند و همه کارهای ما را حساب کند، کار ما زار می شود.

در این دعا می گوییم :خدایا برکات خودت را بر ما نازل کن. انجام کار خیر را سبب نزول برکات می شود پس اگر عالمید علم خود را به دیگران انتقال دهید اگر ثروتمندید به دیگران کمک مالی نمایید و ... .

در این دعا می گوییم:خدایا، در کارهایی که سبب رضایت توست، من را موفق گردان. برای اینکه خداوند از شما راضی باشد ، کارهای خیر انجام دهید و از انجام های بد خودداری نمایید. اگراین دعا را بخوانیم ولی کاری نکنیم که خدا از ما راضی شود، فایده ندارد.

در این دعا می گوییم:خدایا من را واسط بهشت ساکن کن. برای هر چیزی نقطه برجسته ای است و بهشت نقطه برجسته ای دارد که جایگاه اولیاء و انبیاء است. در دعای روز بیست ودوم ماه رمضان از خدا می خواهیم آن را نصیب ما گرداند.

در آخر دعا می گوییم :ای خدایی که دعای بیچاره ها را اجابت می کنی، این چند دعا را درباره من استجابت کن.

اعمال شب و روز بیست و دوم رمضان

در کتب و منابع مختلف اعمالی برای این روز سفارش شده است که شامل :

نماز روز بیست و دوم ماه مبارک رمضان

در مفاتیح الجنان برای شب بیست و دوم ماه مبارک رمضان هشت رکعت نماز مورد سفارش قرار گرفته به هر سوره که میسر شود.

دعای سید بن باقی در روز بیست و دوم ماه رمضان

دعای مخصوص روز بیست و دوم رمضان (دعای دوم) به نقل از «سید ابن الباقی» -رحمه الله-:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا مَنْ تُسَبِّحُ لَهُ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ وَ مَا تَحْتَهُنَّ

خداوندا، از تو خواهانم ای کسی که زمین های هفتگانه و آنچه در آن ها و میان و زیر آن ها است، تو را به پاکی می ستایند

یَا مَنْ‏ لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَهً وَ لَا (وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ کَبِّرْهُ تَکْبِیراً ( سوره الاسراء، آیه 111)

و ای خدایی که هیچ کس را به همسری و فرزندی نگرفته ای و هیچ شریکی در سلطنت و سرپرستی از روی خواری برای تو وجود ندارد و خدا را به نحو شایسته بزرگ تر بدان،

یَا مَنْ‏ (أَنْزَلَ عَلی‏ عَبْدِهِ الْکِتابَ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً قَیِّماً (سوره الکهف، آیه 1) یَا مَنْ‏ (لا یُشْرِکُ فِی حُکْمِهِ أَحَداً (سوره الکهف، آیه 26 )

ای خدایی که کتاب را بر بنده ات فروفرستاده ای و هیچ کژی برای او [یا:آن] قرار نداده ای و کاملاً استوار است، ای خدایی که هیچ کس را در حکم خود شریک نگردانیده ای،

یَا مَنْ نَادَی مُوسَی‏ (مِنْ جانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ ( سوره المریم، آیه 52) وَ قَرَّبَهُ نَجِیّاً یَا مَنْ رَفَعَ إِدْرِیسَ‏ (مَکاناً عَلِیًّا ( سوره المریم، آیه 57 )

ای خدایی که حضرت موسی را از کناره ی راست کوه طور ندا دادی و برای رازگویی با او، او را به خود نزدیک گردانیدی، ای خدایی که حضرت ادریس را به مکان والا بالا بردی،

یَا مَنْ‏ (لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُما وَ ما تَحْتَ الثَّری ( سوره طه، آیه 6) یَا مَنْ‏ (یَعْلَمُ السِّرَّ وَ أَخْفی ‏) (سوره طه، آیه 7 )

ای خدایی که از آنچه در آسمان ها و زمین و میان آن دو و زیر خاک است آگاهی، ای خدایی که از نهان و نهان از نهان آگاهی،

أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی یَا مَنْ‏ (أَعْطی‏ کُلَّ شَیْ‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدی ‏) (سوره طه، آیه 50 )

تو خدایی هستی که معبودی جز تو نیست، بهترین نام ها از آن تو است، ای خدایی که آفرینش مخصوص هر چیز را به آن عطا کرده ای و آنگاه آن را هدایت نموده ای،

یَا مَنْ خَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ‏ (فَلا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْساً (سوره طه، آیه 108 )

ای خدایی که صداها در برابر تو فروتن است و جز صدای بسیار آهسته شنیده نمی شود.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَا نَاجَیْتُکَ بِهِ مِنْ مِدْحَتِکَ [وَ نَاجَاکَ بِهِ مَنْ مَدَحَکَ‏] فِی یَوْمِی هَذَا طَلَباً لِعَفْوِکَ

خداوندا، به ستایش تو که من در این روز برای درخواست گذشت تو و بیم از عذابت و امید به آنچه نزد تو است

وَ خَوْفاً مِنْ عَذَابِکَ وَ رَجَاءً لِمَا عِنْدَکَ وَ طَمَعاً فِی إِحْسَانِکَ وَ رَغْبَهً فِی رِضَاکَ وَ سَعَهً فِی رِزْقِکَ

و آزمندی در نیکی و گرایش به خشنودی و گستردگی روزی و تفضّلت، با تو مناجات نمودم [و مناجات های کسانی که تو را بدان ستوده اند]

وَ تَفَضُّلِکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ الطَّاهِرِینَ وَ تُؤْنِسَ وَحْشَتِی وَ تَصِلَ وَحْدَتِی وَ تُعِزُّ ذِلَّتِی

خواستارم که بر حضرت محمّد و اهل بیت پاک او درود فرستی و وحشت مرا به انس و تنهایی ام را به ارتباط با من و خواری ام را به سربلندی مبدّل کنی

وَ تَسْتُرَ عَوْرَتِی وَ تَجْبُرَ فَاقَتِی اللَّهُمَّ أَنْتَ رَجَائِی وَ ثِقَتِی فَأَعِنِّی عَلَی مَنْ ظَلَمَنِی وَ انْصُرْنِی عَلَی مَنْ بَغَی عَلَیَّ

و زشتی ام را بپوشانی و بی نیازی ام را جبران کنی. خدایا، تو امید و مورد اعتماد من هستی، پس مرا بر کسانی که بر من ستم کرده اند یاری کن

وَ أَرَادَ أَذِیَّتِی وَ احْفَظْنِی فِی نَفْسِی وَ مَالِی وَ دِینِی وَ أَهْلِی وَ وُلْدِی وَ أَعْتِقْنِی مِنَ النَّارِ وَ ارْزُقْنِی الْجَنَّهَ

و بر کسانی که بر من تجاوز نموده اند و خواسته اند به من آزار برسانند، یاری رسان و مرا در رابطه خودم و دارایی و دین و خانواده و فرزندانم نگاه دار و از آتش جهنّم آزاد کن و بهشت

وَ الْأَمْنَ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ لَا تُحْوِجْنِی إِلَی غَیْرِکَ بِفَضْلِکَ الْمَبْذُولِ‏ وَ إِحْسَانِکَ الْمَأْمُولِ

و ایمنی در دنیا و آخرت را روزی ام کن و به تفضّل ارزانی داشته شده و و نیکوکاری تو که بدان امید دارم، به غیر خود نیازمند مکن،

‏ إِنَّکَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ وَ هُوَ عَلَیْکَ یَسِیرٌ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِین‏

به راستی که تو بر هر چیز توانایی و آن بر تو آسان است. درود خداوند بر حضرت محمّد و خاندان پاک او.

دعای سبحان الله البصیر الذی لیس شیء ابصر

سُبْحَانَ اللَّهِ الْبَصِیرِ الَّذِی لَیْسَ شَیْ‏ءٌ أَبْصَرَ مِنْهُ یُبْصِرُ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ مَا تَحْتَ سَبْعِ أَرَضِینَ

پاکا خدای بینایی که هیچ چیز بیناتر از او وجود ندارد، از بالای عرش خود زیر زمین های هفتگانه

وَ یُبْصِرُ مَا فِی ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ (لا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ (سوره الانعام، آیه 103)

و آنچه را که در تاریکی های خشکی ها و دریاها وجود دارد می بیند و او دیدگان [چشم ها و دید عقل ها] را درک می کند ولی دیدگان نمی توانند او را درک کنند و لطیف و آگاه است

لَا تَغْشَی بَصَرَهُ الظُّلُمَاتُ وَ لَا یُسْتَتَرُ عَنْهُ بِسِتْرٍ وَ لَا یُوَارِی مِنْهُ جِدَارٌ وَ لَا یَغِیبُ عَنْهُ بَرٌّ وَ لَا بَحْرٌ

و تاریکی ها جلوی دید او را نمی گیرد و با هیچ پرده ای نمی توان خود را از او مستور داشت و هیچ دیواری نمی تواند چیزی را از او بپوشد و هیچ خشکی و دریایی از دید او غایب نمی ماند

وَ لَا یُکِنُّ مِنْهُ جَبَلٌ مَا فِی أَصْلِهِ وَ لَا قَلْبٌ مَا فِیهِ وَ لَا یَسْتَتِرُ مِنْهُ صَغِیرٌ وَ لَا کَبِیرٌ

و هیچ کوهی نمی تواند آنچه را که در بن خود وجود دارد و هیچ دلی آنچه را که در درون آن هست، نهان بدارد و هیچ کوچک و بزرگی نمی تواند خود را از دید او پنهان نگاه دارد

وَ لَا یُسْتَخْفَی مِنْهُ صَغِیرٌ لِصِغَرِهِ وَ (لا یَخْفی‏ عَلَیْهِ شَیْ‏ءٌ فِی الْأَرْضِ وَ لا فِی السَّماءِ

و هیچ کوچکی به خاطر کوچکی اش بر او مخفی نمی ماند و هیچ چیز نه در زمین و نه در آسمان بر او پنهان نمی ماند.

هُوَ الَّذِی یُصَوِّرُکُمْ فِی الْأَرْحامِ کَیْفَ یَشاءُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ‏) (سوره آل عمران، آیات 5-6 ) ذَلِکَ اللَّهُ

او است خدایی که شما را در رحم مادران به هر صورتی که بخواهد نگارگری می کند و معبودی جز او که سرافراز و فرزانه است وجود ندارد.

سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ کُلِّهَا

پاکا خدای آفریننده ی انسان ها، پاکا خدای صورت نگار، پاکا خدای آفریننده ی تمام جفت ها،

سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَی سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ کُلِّ شَیْ‏ءٍ

پاکا خدای آفریننده ی تاریکی ها و نور، پاکا خدای شکافنده ی دانه و هسته، پاکا خدای آفریننده ی همه ی اشیا،

سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا یُرَی وَ مَا لَا یُرَی سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ کَلِمَاتِهِ‏ (سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعالَمِین ‏) (سوره النمل، آیه 8 )

پاکا خدای آفریننده ی موجوداتی که دیده می شوند و یا نمی شوند، منزّه باد خدا به اندازه ی نوشتن کلمات او، پاکا خدا که پروردگار جهانیان ( إقبال الأعمال , جلد1 , صفحه205 )

دعاهای مخصوص روز بیست و دوم رمضان امام زین العابدین (ع)

این دعا در کتاب «کافی» به صورت روایت مستند و در کتاب «مقنعه» و «مصباح» بدون ذکر سند نقل شده که در شب بیست ودوم بخوان:

یَا سَالِخَ اللَّیْلِ مِنَ النَّهَارِ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ یَا مُجْرِیَ الشَّمْسِ لِمُسْتَقَرِّهَا بِتَقْدِیرِکَ یَا عَلِیمُ

ای خدایی که شب را از روز می کنی و ناگهان مردم دچار تاریکی می گردند، ای روان کننده ی خورشید به جایگاه خاصّ آن به تقدیر خود، ای آگاه

یَا مُنْتَهَی رَغْبَهِ الرَّاغِبِینَ وَ یَا وَلِیَّ النِّعْمَهِ عَلَی الْعَالَمِینَ یَا رَحْمَانُ یَا قُدُّوسُ یَا وَاحِدُ یَا أَحَدُ یَا فَرْدُ یَا صَمَدُ

ای منتهای گرایش گرایندگان و ای ولیّ نعمت همه ی جهانیان، ای رحمت گستر ای بسیار پاکیزه ای یگانه ای بی همتا ای تنها ای بی همتا

یَا وَتْرُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلَاءُ وَ لَکَ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَهِ وَ الْأُولَی

ای تک ای خدا، ای خدا، ای خدا، زیباترین نام ها و برترین اوصاف و بزرگمنشی و نعمت ها از آن تو است و ستایش در آخرت و دنیا تو را است.

اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِأَنَّکَ حَیٌّ لَا یَمُوتُ وَ خَالِقٌ لَا یُغْلَبُ وَ بَصِیرٌ لَا یَرْتَابُ وَ سَمِیعٌ لَا یَشُکُّ وَ صَادِقٌ لَا یَکْذِبُ

خدایا، از تو درخواست می کنم، زیرا تو زنده ای هستی که هرگز نمی میری و آفریدگاری که مغلوب کسی واقع نمی شوی و بینایی که دچار تردید نمی شوی و شنوایی که شکّ نمی کنی و راستگویی که دروغ نمی گویی

وَ قَاهِرٌ لَا یُضَادُّ وَ بَدِی ءُ لَا یَنْفَدُ وَ قَرِیبٌ لَا یَبْعُدُ وَ قَادِرٌ لَا یَظْلِمُ وَ صَمَدٌ لَا یُطْعَمُ وَ قَیُّومٌ لَا یَنَامُ وَ عَالِمٌ لَا یُعَلَّمُ

و چیره ای که کسی نمی تواند با تو ستیزه کند و پدیدآورنده ای که نابود نمی گردی و نزدیکی که دور نیستی و توانایی که ستم روا نمی داری و بی نیازی که نیاز به خوراک نداری و پاینده ای که نمی خوابی و دانایی که از هیچ کس نیاموخته ای

وَ قَوِیٌّ لَا یَضْعُفُ وَ عَظِیمٌ لَا تُوصَفُ وَ وَفِیٌّ لَا تُخْلِفُ وَ عَدْلٌ لَا تَحِیفُ وَ غَنِیٌّ لَا یَفْتَقِرُ وَ مَلِکٌ لَا تَعْذِرُ

و توانمندی که درمانده نمی شوی و بزرگی که به وصف درنمی آیی و وفاکننده ای که خلف وعده نمی کنی و دادگستری که ستم نمی کنی و بی نیازی که نیازمند نمی گردی و پادشاهی که دچار کاستی نمی گردی

وَ حَلِیمٌ لَا تَجُورُ وَ مُمْتَنِعٌ لَا تُقْهَرُ وَ مَعْرُوفٌ لَا یُنْکَرُ وَ وَکِیلٌ لَا یُحَقَّرُ وَ غَالِبٌ لَا یُغْلَبُ وَ وَتْرٌ لَا یُسْتَأْنَسُ

و بردباری که ستم نمی کنی و سرپیچی کننده ای که مقهور و مغلوب واقع نمی شوی و شناخته شده ای که هرگز انکار نمی شوی و کارگزاری که تو را کوچک نمی انگارند و چیره ای که مغلوب واقع نمی شوی و یگانه ای که کسی نمی تواند تو را وادار به انس با خود کند

وَ فَرْدٌ لَا تَسْتَشِیرُ وَ وَهَّابٌ لَا تَمَلُّ وَ سَرِیعٌ لَا تَذْهَلُ وَ جَوَادٌ لَا یَبْخَلُ وَ عَزِیزٌ لَا تَذِلُّ وَ حَافِظٌ لَا تَغْفُلُ

و تنهایی که هیچ کس نمی تواند تو را وادار به مشورت کند و بسیار بخشنده ای که خسته نمی شوی و شتابنده ای که فراموش نمی کنی و بخشاینده ای که بخل نمی ورزی و سربلندی که خوار نمی گردی و نگاه دارنده ای که غفلت نمی ورزی

وَ قَائِمٌ لَا تَنَامُ وَ قُدُّوسٌ لَا تُرَامُ وَ دَائِمٌ لَا تُبْلَی وَ بَاقٍ لَا یَفْنَی وَ أَحَدٌ لَا تُشْبِهُ وَ مُقْتَدِرٌ لَا تُنَازَعُ وَ مَعْبُودٌ لَا تُنْسَی

و برجایی که نمی خوابی و بسیار پاکیزه ای که کسی نمی تواند آهنگ تو را بکند و جاودانه ای که کهنه و پوشیده نمی گردی و پاینده ای که نابود نمی گردی و بی همتایی که هیچ کس همتای تو نیست و توانمندی که کسی نمی تواند با تو ستیزه کند و معبودی که فراموش نمی کنی.

أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرْحَمَنِی بِرَحْمَتِکَ وَ تُعْتِقَنِی مِنَ النَّارِ بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ

از تو درخواست می کنم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و به رحمت خود بر من رحم آری و به جود و کرمت از آتش جهنّم آزاد گردانی

وَ تُدْخِلَنِی الْجَنَّهَ بِفَضْلِکَ وَ إِحْسَانِکَ فَمَا ذَلِکَ عَلَیْکَ بِعَزِیزٍ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

و به تفضّل و نیکوکاری ات وارد بهشت کنی، که این ها بر تو سخت نیست، ای مهربان ترین مهربانان.

وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا رَسُولِهِ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما

درود و سلام شایسته ی خداوند بر سرورمان، فرستاده خود حضرت محمّد، پیامبر خدا و خاندان او.

دعای بعد از فرایض و نوافل

کفعمی در حاشیه بلد الامین نقل کرده که حضرت صادق علیه السلام در هر شب از دهه آخر بعد از فرایض و نوافل می خواند:

اللَّهُمَّ أَدِّ عَنَّا حَقَّ مَا مَضَی مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ اغْفِرْ لَنَا تَقْصِیرَنَا فِیهِ وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا مَقْبُولاً

بار خدایا ادا کن از بهر ما حق آنچه گذشته از ماه ‏رمضان و بیامرز تقصیر ما را در آن و بگیر آن را از ما پذیرفته و مقبول

وَ لاَ تُؤَاخِذْنَا بِإِسْرَافِنَا عَلَی أَنْفُسِنَا وَ اجْعَلْنَا مِنَ الْمَرْحُومِینَ وَ لاَ تَجْعَلْنَا مِنَ الْمَحْرُومِینَ‏

و مؤاخذه مکن ما را به اسراف ما بر نفس هامان و ما را از رحمت شدگان مقرر فرما و ما را از محرومان مگردان.

و فرمود هر که بگوید این را بیامرزد حق تعالی تقصیری که از او سر زده در ایام گذشته از ماه رمضان و نگه دارد او را از معاصی در بقیه ماه‏

استعاذه در دهه آخر ماه رمضان

شیخ کلینی در کافی از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود در دهه آخر ماه رمضان در هر شب‏ می گویی:

أَعُوذُ بِجَلاَلِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ أَنْ یَنْقَضِیَ عَنِّی شَهْرُ رَمَضَانَ‏

پناه می برم به جلال وجه کریمت که بگذرد از من ماه رمضان

أَوْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِهِ وَ لَکَ قِبَلِی ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَهٌ تُعَذِّبُنِی عَلَیْهِ‏

یا برآید سپیده دم از این شب بر من و من در پیشگاه تو بر خود گناه یا پیگردی داشته باشم که مرا بر آن عذاب فرمایی.

دعای دهه آخر ماه رمضان

سید ابن طاووس در کتاب «اقبال» از ابن ابی عمیر از مرازم نقل کرده:امام صادق (علیه السلام) در هر شب از دهه آخر این ماه می خواند:

اللّٰهُمَّ إِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتابِکَ الْمُنْزَلِ:﴿شَهْرُ رَمَضٰانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدیً لِلنّٰاسِ وَ بَیِّنٰاتٍ مِنَ الْهُدیٰ وَ الْفُرْقٰانِ﴾ فَعَظَّمْتَ حُرْمَهَ شَهْرِ رَمَضانَ بِما أَنْزَلْتَ فِیهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَخَصَصْتَهُ بِلَیْلَهِ الْقَدْرِ وَجَعَلْتَها خَیْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ.

خدایا؛ تو در کتاب نازل شده ات فرمودی:«ماه رمضان، ماهی که قرآن برای هدایت مردم در آن نازل شده و دلایلی روشن از هدایت و تمیز دادن حق از باطل است»؛ با نازل کردن قرآن در آن حرمتش را بزرگ شمردی و آن را به شب قدر اختصاص دادی، شبی که آن را از هزار ماه بهتر قرار دادی.

اللّٰهُمَّ وَهٰذِهِ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضانَ قَدِ انْقَضَتْ، وَلَیالِیهِ قَدْ تَصَرَّمَتْ، وَقَدْ صِرْتُ یَا إِلٰهِی مِنْهُ إِلیٰ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّی وَأَحْصیٰ لِعَدَدِهِ مِنَ الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ، فَأَسْأَلُکَ بِما سَأَلَکَ بِهِ مَلائِکَتُکَ الْمُقَرَّبُونَ، وَأَنْبِیاؤُکَ الْمُرْسَلُونَ وَعِبادُکَ الصَّالِحُونَ؛

خدایا این روزهای ماه رمضان است که گذشت و شب های آن است که از دست رفت، من از این ماه چنان شده ام که تو از من به آن داناتری و شماره ی آن را از تمام آفریدگانت شمارنده تری، در نتیجه از تو درخواست می کنم به آنچه از تو درخواست کردند فرشتگان مقرّبت و پیامبران مرسلت و بندگان شایسته ات؛

أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تَفُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ، وَتُدْخِلَنِی الْجَنَّهَ برَحْمَتِکَ، وَأَنْ تَتَفَضَّلَ عَلَیَّ بِعَفْوِکَ وَکَرَمِکَ، وَتَتَقَبَّلَ تَقَرُّبِی، وَتَسْتَجِیبَ دُعائِی، وَتَمُنَّ عَلَیَّ بِالْأَمْنِ یَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ کُلِّ هَوْلٍ أَعْدَدْتَهُ لِیَوْمِ الْقِیامَهِ.

اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستی و وجودم را از آتش آزاد کنی و به رحمتت به بهشتم وارد نمایی و به عفو و کرمت بر من تفضّل آری و نزدیک جویی ام را بپذیری و دعایم را به اجابت رسانی و به امان دادنم در روز وحشت، از هر هراسی که برای قیامتم آماده ساخته ای بر من منت نهی،

إِلٰهِی وَأَعُوذُ بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ، وَبِجَلالِکَ الْعَظِیمِ أَنْ یَنْقَضِیَ أَیَّامُ شَهْرِ رَمَضانَ وَلَیالِیهِ وَلَکَ قِبَلِی تَبِعَهٌ أَوْ ذَنْبٌ تُؤاخِذُنِی بِهِ، أَوْ خَطِیئَهٌ تُرِیدُ أَنْ تَقْتَصَّها مِنِّی لَمْ تَغْفِرْها لِی، سَیِّدِی سَیِّدِی سَیِّدِی، أَسْأَلُکَ یَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ إِذْ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ؛

خدایا به ذات کریم و به جلال بزرگت پناه می آورم، از اینکه روزها و شب های ماه رمضان سپری گردد و برای من نزد تو نتیجه کاری یا گناهی باشد که مرا به سبب آن مؤاخذه کنی یا خطایی که بخواهی انتقامش را از من بگیری و مرا در آن ها نیامرزیده باشی، ای آقای من، ای آقای من، ای آقای من از تو می خواهم ای که معبودی جز تو نیست، آنگاه که معبودی جز تو نبود؛

إِنْ کُنْتَ رَضِیتَ عَنِّی فِی هٰذَا الشَّهْرِ فَازْدَدْ عَنِّی رِضیً، وَ إِنْ لَمْ تَکُنْ رَضِیتَ عَنِّی فَمِنَ الْآنَ فَارْضَ عَنِّی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، یَا اللّٰهُ یَا أَحَدُ یَا صَمَدُ یَا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ.

اگر در این ماه از من خشنود بوده ای، بر خشنودی ات از من بیفزا و اگر خشنود نبوده ای از هم اکنون از من خشنود شو ای مهربان ترین مهربانان، ای خدا، ای یکتا، ای بی نیاز، ای که نزاییده و زاده نشد و احدی برایش همتا نبود.

و بسیار بگو:

یَا مُلَیِّنَ الْحَدِیدِ لِداوُدَ عَلَیْهِ السَّلامُ، یَا کاشِفَ الضُّرِّ وَالْکُرَبِ الْعِظامِ عَنْ أَیُّوبَ عَلَیْهِ السَّلامُ، أَیْ مُفَرِّجَ هَمِّ یَعْقُوبَ عَلَیْهِ السَّلامُ، أَیْ مُنَفِّسَ غَمِّ یُوسُفَ عَلَیْهِ السَّلامُ، صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ کَما أَنْتَ أَهْلُهُ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ، وَافْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ، وَلَا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ.

ای نرم کننده آهن برای داود (درود بر او)، ای بردارنده بدحالی و بلاهای بزرگ از ایوب (درود بر او)، ای از بین برنده اندوه شدید یعقوب (درود بر او)، ای زایل کننده غم یوسف (درود بر او)، درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد، چنان که تو سزاواری که درود فرستی بر جمله آنان و با من چنان کن که تو شایسته آنی نه چنان که من سزاوار آنم.