احتمالا این روزها نام ترکیبی به نام «هیالورونیک اسید» و نمک آن «سدیم هیالورونیت» را زیاد شنیده اید و احتمالا درباره خواص معجزه آسای آن در آبرسانی و برطرف کردن آثار پیری خوانده اید. در این مقاله درباره هیالورونیک اسید و مزایا و احتمالا معایب آن برای پوست می خوانیم تا بدانیم آن چه درباره این ترکیب می خوانیم تا چه اندازه حقیقت دارد.
هیلارونیک اسید (Hyaluronic acid) گلیکوزآمینوگلیکانی است که در بافت های هم بند یا پیوندی وجود دارد. گلیکوزآمینوگلیکان ها کربوهیدرات ها یا قندهای (پلی ساکارید) بدون شاخه و بلند هستند. هیلارونیک (HA) عنصر اصلی ساختار پوست است و باعث می شود پوست حالتی پرآب و سرحال پیدا کند. یکی از عوامل مهم جلوگیری از پیری پوست و بهبود زخم ها همین هیلارونیک اسید است. در ادامه، برایتان بیشتر توضیح خواهیم داد.
اسید هیلارونیک چیست؟
اسید هیلارونیک ماده ای طبیعی است که در مایعات موجود در چشم ها و مفاصل وجود دارد. این ماده در بین بافت ها و مفاصل قرار می گیرد. از این اسید برای تولید مواد آرایشی و محصولات مراقبتی پوست استفاده می شود. نقش پررنگ آن در کاهش التهاب و بهبود آسیب دیدگی از جمله ویژگی های شاخصش است. هیلارونیک می تواند مانند مرطوب کننده عمل کند و مولکول های آب را در سطح پوست نگه دارد. این کار باعث می شود که پوست شاداب و پرآب به نظر برسد. منظور از پوستی که به خوبی آبرسانی می شود هم پوستی است که مولکول های آب در سطح آن زیاد هستند و مرطوب است.
شاید عبارت ازدست رفتن آب ترانس اپیدرمال (transepidermal) به گوشتان خورده باشد. این اصطلاح علمی یعنی چه مقدار آب از پوست بخار شده و بیرون رفته است. وقتی محصولی آرایشی و مراقبتی مانع از تبخیر آب پوست می شود، صورت حالت شاداب تری پیدا می کند. هیلارونیک اسید چنین کاری انجام می دهد، یعنی روند تبخیر آب پوست را کُند می کند. این اسید هم در حفظ آب پوست نقش پررنگی دارد و هم برای از بین بردن جای زخم ها.