قیمت برخی از آپارتمانهایش نجومی است؛ آپارتمانهایی که پنجرههایشان رو به برج میلاد باز میشوند و ساکنانش براحتی میتوانند کیفیت هوای تهران را از پشت همان پنجره تشخیص بدهند.
صحبت از محله «شهرک غرب» است؛ محلهای که خانههای ویلاییاش دیدنیاند و از «میدان صنعت» شروع میشود و بوسیله بلوار «خُوَردین» که برخی آن را خووردین مینامند به سعادتآباد وصل میشود.
«خُوَردین» را در کتب تاریخی مربوط به جادهای در حواشی تهران قدیم دانستهاند؛ دهی در شش کیلومتری امامزاده صالح و دو کیلومتری ونک که ۸۵ نفر سکنه داشت و ساکنانش همه مسیحی بودند. خُوَردین از روستاهای کهن جلگهای تهران قدیم است که درباره ریشه لغوی آن تحقیقاتی صورت گرفته و معنی آن را تل و تپه و زمین پست دانستهاند. گفته میشود تا چند سال پیش چند درخت کهنسال خوردین همچنان زنده بودهاند.
دِه خوردین از سمت شرق به اراضی ونک و از جنوب به کوی گیشا و اراضی طرشت میرسد و مسیر رودخانه اِوین حد فاصل آن با ونک بوده است. اراضی فرحزاد نیز در جانب غربی و شمال آن قرار دارد. این منطقه که امروز به نام شهرک غرب (قدس) معروف است، قریه بزرگی بود با یک رشته قنات و یک باغ بزرگ اربابی که جاده خاکی طرشت از جنوب آن میگذشت و به اراضی سعادتآباد منتهی میشد. زمین های این روستا را از دهه ۱۳۴۰ خورشیدی به بعد تقسیمبندی، تفکیک و ساختمان کردند و از اوایل دهه ۱۳۵۰ خورشیدی شرکتهای بزرگ ساختمانسازی ایرانی و خارجی و اشخاص متفرقه شروع به احداث بناهای گوناگون در آن کردند.
گفته میشود آمریکاییها ساخت و ساز در شهرک غرب را شروع کردند. «نصرالله حدادی» نویسنده کتاب «با من به طهران بیایید» درباره تاریخچه ورود آمریکاییها به ایران میگوید: «از شهریور سال ۱۳۲۰ که ایران در جنگ جهانی دوم به اشغال متفقین درآمد پای آمریکاییها به ایران باز شد. حضور مستشاران، متخصصان و صنعتگران آمریکایی در جای جای ایران و بویژه پایتخت، رفته رفته آنها را به فکر مستقرشدن در یک محله و خلق یک آبادی آمریکایی انداخت.»
در میان همه محلههای تهران، روستاها و زمینهای اطراف پایتخت قرعه به نام محدوده شهرک غرب امروزی افتاد تا آمریکاییها شهرکشان را در آن بنا کنند؛ شهرکی که قرار بود کاملاً با معماری آمریکایی ساخته شود تا برای غربیهایی که از کشورشان دور بودند حکم وطن را داشته باشد.